СУРАТУ-Р-РАЪД бо хати кирили
(43 ояҳ) (Сураи 13)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Алиф.Ламм.Мим.Ро. Тилка айату-л-китаб. Ва-л лази унзила илайка ми-р-Раббика-л-ҳаққу ва лакинна аксара-н-наси ла юъминун. 1. Аллоҳу-л- лази рафаъа-с-самавати би ғайри ъамадин таравнаҳа. суммастава ъала-л-Ъарш. Ва саххара-ш шамса ва-л-қамара куллу-й яҷри ли аҷали-м мусамма. Йудаббиру-л-амра юфассилу-л-айати лаъаллакум би лиқои Раббикум туқинун. 2. Ва Ҳува-л-лази мадда-л-арза ва ҷаъала фиҳа равасия ва анҳаро. Ва мин кулли-с-самароти ҷаъала фиҳа завҷайн-иснайн. Юғши-л-лайла-н-наҳар. Инна фи залика ла айати-л ли қавми-й ятафаккарун. 3. Ва фи-л-арзи қитаъу-м мута ҷавирдту-в ва ҷаннату-м мин аънаби-в ва заръу-в ва нахйлун синвану-в ва ғайру синвани-й юсқо би маи-в ваҳиди-в ва нуфаззилу баъзаҳа ъала баъзин фи-л-укул. Инна фи залика ла айати-л ли қавми-й яъқилун. 4. Ва ин таъҷаб фа ъаҷабун қавлуҳум а-иза кунна туробан а-инна лафи халқин ҷадид. Улаика-л-лазина кафару би Раббиҳим. Ва улаика-л-ағлалу фи аънақиҳим. Ва улаика асҳабу-н-нари ҳум фиҳа холидун. 5.
Ва ястаъҷилунака би-с-саййиати қабла-л-ҳасанати ва қад халат мин қаблиҳиму-л-масулат. Ва инна Раббака ла мағфирати-л ли-н-наси ъала зулмиҳим. Ва инна Раббака ла шадиду-л-ъиқоб. 6. Ва якулу-л лазина кафару лав ла унзила ъалайҳи айату-м ми-р Раббиҳ Иннама анта мунзиру-в ва ли кулли қавмин ҳад. 7. Аллоҳу яъламу ма таҳмилу куллу унса ва ма тағизу-л-арҳаму ва ма таздад. Ва куллу шай-ин ъиндаҳу би миқдар. 8. Ъалиму-л-ғайби ва-ш- шаҳадати-л-Кабиру-л мутаъал. 9. Савау-м минкум-м ман асарра-л-қавла ва ман ҷаҳара биҳи ва ман ҳува мустахфим би-л-лайли ва сарибум би-н-наҳар. 10. Лаҳу муъаққиба у-м мим байни ядайҳи ва мин халфиҳи яҳфазунаҳу мин амриллаҳ. Инналлоҳа ла юғаййиру ма би қавмин ҳатта юғаййиру ма би анфусиҳим. Ва иза арбдаллоҳу би қавмин суан фа ла марадда лаҳ Ва ма лаҳум-м мин дуниҳи ми-в вал. 11. Ҳува-л-лази юрикуму-л-барқа хавфа-в ва тамаъа-в ва юншиу-с-саҳаба-с-сиқдл. 12. Ва юсаббиҳу-р-раъду би ҳамдиҳи ва-л-малаикату мин хифатиҳи ва юрсилу-с-саваъиқа фа юсйбу биҳа ма-й яшау ва ҳум юҷадилуна филлаҳи ва Ҳува Шадиду-л-миҳал. 13.
Лаҳу даъвату-л-ҳаққ. Ва-л-лазина ядъуна мин дуниҳи ла ястаҷибуна лаҳум би шай-ин илла ка басити каффайҳи ила-л-маи ли яблуға фаҳу ва ма ҳува би балиғиҳ. Ва ма дуъау-л-кафирина илла фи залал.14. Ва лиллаҳи ясҷуду ман фи-с-самавати ва-л- арзи тавъа-в ва карҳа-в ва зилалуҳум би-л-ғудувви ва-л-асол. 15. Қул ма-р-Раббу-с-самавати ва-л-арзи қулиллаҳ. Қул а-фат-тахазтум-м мин дуниҳи авлийаа ла ямликуна ли анфусиҳим нафъа-в ва ла зарро. Қул ҳал ястави-л-аъма ва-л-басиру ам ҳал тастави-з-зулумату ва-н-нур. Ам ҷаъалу лиллаҳи шуракаа халақу ка халқиҳи фа та шабаҳа-л-халқу ъалайҳим. Қулиллаҳу ҳалиқу кулли шай-ив ва Ҳува-л Ваҳиду-л-Қаҳҳар. 16. Анзала мина-с-самаи маан фа сала авдиятум би қадариҳа фаҳтамала-с-сайлу забада-р-робийа. Ва мим ма йуқидуна ъалайҳи фи-н нарибтиғоа ҳилятин ав матаъин забаду-м мислуҳ. Казалика язрибуллоҳу-л-ҳаққа ва-л-батил. Фа амма-з забаду фа язҳабу ҷуфаа. Ва амма ма янфаъу-н-наса фа ямкусу фи-л-арз. Казалика язрибуллоҳу-л-амсал. 17. Лил лазинаста ҷабу ли Раббиҳиму-л-ҳусна. Ва-л лазина лам ястаҷибу лаҳу лав анна лахум-м ма фи-л-арзи ҷамиъа-в ва мислаҳу маъаҳу лафтадав биҳ. Улаика лаҳум суу-л-ҳисаби ва маъваҳум Ҷаҳаннаму ва биъса-л-миҳад. 18.
А-фа ма-й яъламу аннама унзила илайка ми-р Раббика-л-ҳаққу ка ман ҳува аъма. Иннама я азаккару улу-л-албаб. 19. Ал-лазина йуфуна би ъаҳдиллаҳи ва ла янқузуна-л-мисақ. 20. Ва-л-лазина ясилуна ма амараллоҳу биҳи ай йусала ва яхшавна Раббаҳум ва яхбфуна суа-л-ҳисаб. 21. Ва-л-лазина сабарубтиғоа ваҷҳи Раббиҳим ва ақому-с-салата ва анфақу мим ма разақнаҳум сирра-в ва ъаланията-в ва ядрауна би-л ҳасанати-с-саййиата улаика лаҳум ъуқба-д-дар. 22. Ҷаннату ъаони-й ядхулунаҳа ва ман салаҳа мин абаиҳим ва азваҷиҳим ва зурриййатиҳим. Ва-л малаикату ядхулуна ъалайҳим-м мин кулли баб. 23. Саламун ъалайкум би ма сабартум. Фа ниъма уқба-д дар. 24. Ва-л-лазина янқузуна ъаҳдаллоҳи мим баъдъ мисақиҳи ва яқтаъуна ма амараллоҳу биҳи ай йусала ва юфсидуна фи-л-арзи улаика лаҳуму-л-лаънату вв лаҳум суу-д-дар. 25. Аллоҳу ябсуту-р-ризқа лима-й яшау ва яқдир. Ва фариҳу би-л-ҳайати-д-дунйа вв ма-л-ҳайату-д-дунйа фи-л-ахирати илла матаъ. 26 Ва яқулу-л-лазина кафару лав ла унзила ъалайҳъ аяту-м ми-р-Раббиҳ. Қул инналлоҳа юзиллу ма-й яшау ва яҳди илайҳи ман анаб. 27. Ал-лазина аману ва татмаинну қулубуҳум би зикриллаҳ Ала би зикриллаҳи татмаинну-л-қулиб. 28.
Ал-лазина аману ва ъамилу-с-солиҳоти туба лаҳум ва ҳусну мааб. 29. Казалика арсалнака фи умматиъ қад халат мин қаблиҳа умаму-л ли татлува ъалайҳиму-л-лази авҳайна илайка ва ҳум якфуруна би-р-Раҳман. Қул Ҳува Рабби ла илаҳа илла Ҳува ъалайҳи таваккалту ва илайҳи матаб. 30. Ва лав анна Қур-анан суййират биҳи-л-ҷибалу ав қуттиъат биҳи-л-арзу ав куллима биҳи-л-мавта. Бал-л лиллаҳи-л амру ҷамиъа. А-фалам яй-аси-л-лазина аману ал лав яшауллоҳу ла ҳада-н-наса ҷамиъа. Ва ла язалу-л лазина кафару тусибуҳум би ма санаъу қориъатун ав таҳуллу қариба-м мин дариҳим ҳатта яътия заъдуллоҳ. Инналлоҳа ла юхлифу-л-миъад. 31. Ва лақад-истуҳзиа би русули-м мин қаблика фа амлайту лил лазина кафару сумма ахазтуҳум. Фа кайфа кана ъиқоб. 32. А-фаман Ҳува қоимун ъала кулли нафсим би ма касабат. Ва ҷаъалу лиллаҳи шуракаа қул саммуҳум. Ам тунаббиуунаҳу би ма ла яъламу фи-л-арзи ам бизоҳири-м мина-л-қавл. Бал зуййина лил лазина кафару макруҳум ва судду ъани-с- сабил. Ва ма-и юзлилиллаҳу фа ма лаҳу мин ҳад. 33. Лаҳум ъазабун фи-л-ҳайати-д-дунйа ва ла ъазабу-л ахирати ашаққу ва ма лаҳум-м миналлоҳи ми-в вақ. 34.
Масалу-л- Ҷаннати-л-ла и вуъида-л-муттақун. Таҷри мин таҳтиҳа-л-анҳар. Укулуҳа даиму-в ва зиллуҳа. Тилка ъуқба-л-лазина-т-тақав ва ъуқба-л- кафирина-н-нар. 35. Ва-л-лазина атаинаҳуму-л- китаба яфраҳуна би ма унзила илайка ва мина-л аҳзаби ма-й юнкиру баъзаҳ. Қул иннама умирту ан аъбудаллоҳа ва ла ушрика биҳ. Илайҳи адъу ва илайҳи мааб. 36. Ва казалика анзалнаҳу ҳукман ъарабиййа. Ва ла ини-т-табаъта аҳвааҳум баъда ма ҷаака мина-л-ъилми ма лака миналлоҳи ми-в валиййи-в ва ла вақ. 37. Ва лақад арсална русула-м мин қаблика ва ҷаъална лаҳум азваҷа-в ва зуррийяҳ. Ва ма кана ли расулин ай яътия би аятин илла би изниллаҳ. Ли кулли аҷалин китаб. 38. Ямҳуллоҳу ма яшау ва юсбит. Ва ъиндаҳу умму-л-китаб. 39. Ва имма нурияннака баъзал-лази наъидуҳум ав натаваффаяннака фа иннама ъалайка-л-балағу ва ъалайна-л-ҳисаб.40. А-ва лам ярав анна наъти-л-арза нанқусуҳа мин атрофиҳа. Валлиҳу яҳкуму ла муъаққиба ли ҳукмиҳ. Ва Ҳува Сариъу-л-ҳисаб. 41. Ва қад макара-л-лазина мин қаблиҳим фа лиллаҳи-ғ макру ҷамиъа. Яъламу ма таксибу куллу нафс Ва саяъламу-л-куффару ли ман ъуқба-д-дар. 42.
Ва яқулу-л-лазина кафару ласта мурсала. Қул кафа биллаҳц шаҳидам байни ва байнакум ва ман ъиндаҳу ъилму-л-китаб. 4
Тарчумаи Сураи РАЪД (тундар)
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!
1.Алиф, лом, мим, ро. Инҳо оёти ин китоб аст ва он чӣ аз Парвардигорат бар ту нозил шудааст, ҳақ аст, вале бештари мардум имон намеоваранд.
2.Аллоҳ- ҳамон Худовандест, ки осмонҳоро бе ҳеҷ сутуне, ки онро бубинед, барафрошт. Сипас ба арш истиво2 ёфт ва офтобу моҳро, ки ҳар як то замоне муайян дар сайранд, ром кард. Корҳоро мегардонад ва оётро баён мекунад, бошад, ки ба дидори Парвардигоратон яқин кунед!
3.ӯст, ки заминро бигустурд ва дар он кӯҳҳову рӯдҳо қарор дод ва аз ҳар мева ҷуфт-ҷуфт падид овард ва шабро дар рӯз мепӯшонад. Дар инҳо ибратҳост барои мардуме, ки меандешанд!
4.Ва бар рӯи замин қитъаҳоест дар канори якдигар ва боғҳои ангуру киштзорҳо ва нахлҳое, ки ду тана аз як реша руста аст ё як тана аз як реша ва ҳама ба як об сероб мешаванд ва дар (таъм ва маззаи) мева баъзеро бар дигаре бартарӣ ниҳодаем. Албатта дар инҳо барои хирадмандон ибратҳост!
5.Агар ту дар ҳайрат меоӣ, таъаҷҷуб дар сухани онҳост, ки оё он ҳангом, ки хок шавем, аз нав моро биёфаринад? Инҳо ба Парвардигорашон имон надоранд, бар гарданҳошон тавқҳо бошад ва аҳли ҷаҳаннаманд ва дар он ҷовидонанд.
6.Ба шитоб аз ту, пеш аз хайру омурзиш, азоб металабанд. Пеш аз онҳо азобҳое будааст ва Парвардигори ту мардумро, бо он ки ситам кардаанд, меомурзад ва низ Парвардигори ту ба сахтӣ уқубат мекунад.
7.Кофирон мегӯянд: «Чаро аз ҷониби Парвардигораш мӯъҷизае бар ӯ нозил намешавад?» Ҷуз ин нест, ки ту бимдиҳандае ҳастӣ ва ҳар қавмеро раҳбарест!
8.Худо медонад, ҳар зане (моддинае) он чӣ (дар шиками худ) мебардорад ва он чӣ раҳмҳо коҳад ва он чӣ раҳмҳо афзояд. Ва ҳар чизро дар назди ӯ миқдоре муъайян аст.
9.Донои ниҳону ошкор, (Худои) бузургвору баландмартаба аст!
10.Барои ӯ яксон аст аз шумо ҳар кӣ сухан пинҳон гӯяд ё ошкоро. Ва он ки дар пардаи шаб пинҳон мешавад ва он ки дар рӯз ошкоро меравад.
11.Одамиро фариштагонест, ки паёпай ба амри Худо аз рӯбарӯву пушти сараш меоянд ва нигаҳбонияш мекунанд. ҳаройна, Худо чизеро, ки аз они мардумест, дигаргун накунад, то он мардум худ дигаргун шаванд. Чун Худо барои мардуме бадӣ хоҳад, ҳеҷ чиз монеъи ӯ натавонад шуд ва онҳоро ҷуз Худо ҳеҷ корсозе нест!
12.ӯст, ки барқро гоҳ барои тарсонидан ва гоҳ барои умед бахшидан ба шумо менамоёнад ва абрҳои гаронборро падид меоварад.
13.Раъд ба ситоиши ӯ ва фариштагон аз бими ӯ тасбеҳ мегуянд. Ва соъиқаҳоро (оташакҳоро) мефиристад ва ҳар киро бихоҳад, бо он осеб мерасонад. Боз ҳам дар бораи Худо баҳсу ҷидол мекунанд. Ва ӯ ба сахтӣ уқубат мекунад!
14. Дуъову илтиҷои ростин хоси ӯст. Онон, ки ҷуз ӯро илтиҷо мекунанд, ҳеҷ посухашон намегӯянд. Монанди касе, ки ду даст ба сӯи об барад, то об ба даҳон расонад ва натавонад,ки об ба даҳон расонад. Ва дуъои кофирон ҷуз ба гумроҳӣ нест!
15. Хоҳу нохоҳ (бо иҷбору икроҳ) барои Худованд саҷда мекунанд ҳамаи онҳо , ки дар осмонҳову заминанд ва сояҳояшон низ бомдодону шомгоҳон ба саҷда меоянд.
16. Бигӯ: «Кист Парвардигори осмонҳову замин?» Бигӯ: «Аллоҳ». Бигӯ: «Оё ғайри ӯ худоёне баргузидаед, ки қодир ба суду зиёни хеш нестанд? Бигӯ: «Оё нобинову бино баробаранд? Ё торикиву равшанӣ яксонанд? Ё шариконе, ки барои Худо қоил шудаанд, чизҳое офаридаанд, монанди он чӣ Худо офаридааст ва онон дар бораи офариниш ба иштибоҳ афтодаанд?» Бигӯ: «Аллоҳ офаринандаи ҳар чизест ва ӯ ягонаву қаҳҳор аст!»
17. Аз осмон об фиристод ва ҳар рӯдхона баандозаи хеш ҷорӣ шуд ва оби равон кафк бар сар овард, Ва аз он чӣ бар оташ мегудозанд, то зевару матоъе созанд, низ кафке бар сар ояд. Худо барои ҳаққу ботил чунин масал мезанад. Аммо кафк ба каноре афтад ва нобуд шавад ва он чӣ барои мардум судманд аст, дар замин пойдор бимонад. Худо инчунин мисол меорад.
18. Барои онон, ки даъвати парвардигорашонро пазируфтанд, мукофоти некӯест. Ва касоне, ки даъвати ӯро напазируфтаанд, агар ҳар он чиро, ки бар рӯи замин аст ва монанди онро дошта бошанд, онро фидя кунанд, онон ба сахтӣ бозхост хоҳанд шуд ва маконашон ҷаҳаннам аст ва (он) бад ҷойгоҳест!
19. Оё касе, ки медонад он чӣ аз ҷониби Парвардигорат бар ту нозил шуда ҳақ аст, монанди касест, ки нобиност? Танҳо хирадмандон панд мегиранд:
20. касоне, ки ба аҳди Худо вафо мекунанд ва худ паймон намешикананд;
21. Онон, ки он чиро Худо ба пайвастани3 он фармон дода, мепайванданд ва аз Парвардигорашон метарсанд ва аз сахтии бозхости Худованд бимноканд;
22. онон, ки ба талаби савоби Парвардигори хеш сабр пеша карданд ва намоз гузориданд ва дар ниҳону ошкор аз он чӣ ба онҳо рӯзӣ додаем, хайр карданд ва бадиро бо некӣ дафъ мекунанд, сарои охират хосси онҳост.
23. Биҳиштҳои ҷовидон; онҳо ва ҳар ки некӯкор будааст аз падарону ҳамсарон ва фарзандонашон, ба он дохил шаванд ва фариштагон аз ҳар дар ба наздашон оянд.
24. Салом бар шумо ба хотири он ҳама сабре, ки варзидаед. Сарои охират чӣ сарое некӯст!
25. Ва онон, ки паймони Худоро пас аз устувор карданаш мешикананд ва он чиро, ки Худо ба пайвастани он (силаи раҳм) фармон дода, қатъ мекунанд ва дар замин фасод мекунанд, лаънат (дурӣ аз раҳмати Худо) бар онҳост ва бадиҳои он ҷаҳон (дӯзахи сузон) насибашон.
26. Худо ҳар киро хоҳад, рӯзии бисёр диҳад ё рӯзии андак. Ва мардум ба зиндагии дунё хушнуданд, ҳол он ки зиндагии дунё дар баробари зиндагии охират ҷуз андак матоъе нест.
27. Кофирон мегӯянд: «Чаро аз ҷониби Парвардигораш мӯъҷизае бар ӯ нозил намешавад?» Бигӯ: «Худо ҳар киро бихоҳад, гумроҳ мекунад. Ва ҳар киро ба даргоҳи ӯ рӯй кунад, ҳидоят мекунад».
28. Онон, ки имон овардаанд ва дилҳояшон ба ёди Худо оромиш меёбад, огоҳ бошед, ки дилҳо ба ёди Худо оромиш меёбанд!
3. Аз қабили робитаи инсон бо офаринандаи ҷаҳон, ҷомеъаи инсоният ва ҳамнавъони худ, ба хусус хешовандон ва наздикон.
29. Зиндагии хуш ва бозгаштангоҳи некӯ аз они касонест, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд.
30. Ҳамчунин туро ба миёни уммате, ки пеш аз онҳо умматҳое дигар будаанд, ба пайғамбарӣ фиристодаем, то он чиро, ки бар ту ваҳй кардаем, барояшон тиловат кунӣ ва онҳо ба Раҳмон кофир мешаванд. Бигӯ: «ӯ Парвардигори ман аст. Худое ҷуз ӯ нест. Бар ӯ таваккул кардаам ва тавбаи ман ба даргоҳи ӯст!»
31. Агар Қуръоне мебуд, ки ба сабаби он кӯҳҳо равон карда мешуд ё ба сабаби он замин пора-пора мешуд ё ба сабаби он мурдагон ба сухан дароварда шаванд (низ имон намеоваранд), балки Худорост ҳамаи корҳо. Оё мӯъминон ҳанӯз надонистаанд, ки агар Худо мехост, ҳамаи мардумро ҳидоят мекард? Ва кофиронро пайваста ба сабаби аъмолашон ҳодисае расад ё он ҳодиса дар наздикии хонаҳояшон фурӯд ояд, то он гоҳ, ки ваъдаи Худо фароз ояд, зеро Худо хилофи ваъда намекунад!
32. Паёмбароне ҳам, ки пеш аз ту буданд, ба масхара гирифта шуданд. Ман ба кофирон мӯҳлат додам, он гоҳ ҳамаро фурӯ гирифтам ва он уқубати ман чӣ сахт буд!
33. Оё он ки бар ҳамаи мардум ва аъмолашон нозир аст, монанди бутон аст? Барои Худо шариконе қоил шуданд. Бигӯ: «Онҳоро ном бибаред. Шояд мехоҳед ӯро аз чизе дар рӯи замин огоҳ кунед, ки намедонад, ё суханони беҳуда мегӯянд?» Дар назари кофирон макрашон ороста омад ва аз роҳи рост бероҳа шуданд. Ва ҳар киро Худо гумроҳ кунад, ҳеҷ роҳнамое надорад!
34. Дар ин зиндагии дунё ба азобе гирифтор оянд ва азоби охират сахттар аст ва онҳоро ҳеҷ нигаҳдорандае аз азоби Худо нест!
35. Сифати биҳиште, ки ба парҳезгорон ваъда шуда: об аз зери дарахтонаш равон аст ва меваҳову сояаш ҳамешагист. Ин саранҷоми касонест, ки парҳезгоранд ва саранҷоми кофирон оташ аст.
36. Аҳли китоб аз он чӣ бар ту нозил шуда, шодмонанд. Ва аз он ҷамоъат касоне ҳастанд, ки порае аз онро инкор мекунанд. Бигӯ: «Ман амр шудаам, ки Худои якторо бипарастам ва ба ӯ ширк наёварам. Ба сӯи ӯ даъват мекунам ва бозгашти ман ба сӯи ӯст!
37. Ҳамчунин Қуръонро ба забони арабӣ нозил кардем. Агар пас аз донише, ки ба ту расида, аз пайи хоҳишҳои онон биравӣ, дар баробари азоби Худо корсозу нигаҳорандае нахоҳӣ дошт.
38. Ба таҳқиқ пеш аз ту паёмбароне фиристодаем ва барояшон ҳамсарону фарзандон қарор додаем. Ва ҳеҷ паёмбареро ҳаққи он набуд, ки ҷуз ба фармони Худо ояте (мӯҷизае) биёварад ва ҳар амреро (мӯҷизаеро) замони муайяне аст.
39. Худо ҳар чиро бихоҳад, маҳв ё исбот мекунад ва уммулкитоб4 назди ӯст.
40. Агар порае аз он чиро ки ба онҳо ваъда кардаем, ба ту бинамоёнем, ё туро пеш аз вақт бимиронем, дар ҳар ҳол он чӣ бар ӯҳдаи туст, таблиғ аст ва он чӣ бар ӯҳдаи мост, ҳисоб кардан!
41. Оё ҳанӯз надонистаанд, ки мо аз атрофи ин сарзамин5 кам мекунем ва Худо ҳукм мекунад ва ҳеҷ чиз ҳукми ӯро рад намекунад ва ӯ зуд ба ҳисоби ҳама мерасад?
42. Касоне, ки пеш аз инҳо буданд, макрҳо карданд, вале ҳамаи тадбирҳо назди Худованд аст. Медонад, ки ҳар касе чӣ мекунад. Ва кофирон ба зудӣ хоҳанд донист, ки сарои охират аз они кист!
43. Кофирон мегӯянд, ки ту (Муҳаммади мустафо) паёмбар нестӣ. Бигӯ: « Худо ва ҳар кас, ки аз китоб6 огоҳӣ дошта бошад, ба шоҳидӣ миёни ману шумо кофист (яъне ҳамин бас, ки Худо медонад, ки ман фиристодаи ӯ ҳастам ва касоне, ки аз мазмуну мундариҷаи қуръони маҷид огоҳ ҳастанд ва эъҷози беназири қуръонро мӯшикофона дарк мекунанд, хоҳанд донист, ки ин китоб сохта ва пардохтаи одамизода нест. Балки аз ҷониби офаридгори якто тавассути фариштаи амини ваҳй, яъне, ҷабраил бар бандаи баргузидааш Муҳаммад, нозил гардидааст)!»
Сураи РАЪД (тундар) бо хати араби
13|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ المر تِلكَ ءايٰتُ الكِتٰبِ وَالَّذى أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ الحَقُّ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يُؤمِنونَ
13|2|اللَّهُ الَّذى رَفَعَ السَّمٰوٰتِ بِغَيرِ عَمَدٍ تَرَونَها ثُمَّ استَوىٰ عَلَى العَرشِ وَسَخَّرَ الشَّمسَ وَالقَمَرَ كُلٌّ يَجرى لِأَجَلٍ مُسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمرَ يُفَصِّلُ الءايٰتِ لَعَلَّكُم بِلِقاءِ رَبِّكُم توقِنونَ
13|3|وَهُوَ الَّذى مَدَّ الأَرضَ وَجَعَلَ فيها رَوٰسِىَ وَأَنهٰرًا وَمِن كُلِّ الثَّمَرٰتِ جَعَلَ فيها زَوجَينِ اثنَينِ يُغشِى الَّيلَ النَّهارَ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِقَومٍ يَتَفَكَّرونَ
13|4|وَفِى الأَرضِ قِطَعٌ مُتَجٰوِرٰتٌ وَجَنّٰتٌ مِن أَعنٰبٍ وَزَرعٌ وَنَخيلٌ صِنوانٌ وَغَيرُ صِنوانٍ يُسقىٰ بِماءٍ وٰحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعضَها عَلىٰ بَعضٍ فِى الأُكُلِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِقَومٍ يَعقِلونَ
13|5|وَإِن تَعجَب فَعَجَبٌ قَولُهُم أَءِذا كُنّا تُرٰبًا أَءِنّا لَفى خَلقٍ جَديدٍ أُولٰئِكَ الَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِم وَأُولٰئِكَ الأَغلٰلُ فى أَعناقِهِم وَأُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ هُم فيها خٰلِدونَ
13|6|وَيَستَعجِلونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبلَ الحَسَنَةِ وَقَد خَلَت مِن قَبلِهِمُ المَثُلٰتُ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذو مَغفِرَةٍ لِلنّاسِ عَلىٰ ظُلمِهِم وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَديدُ العِقابِ
13|7|وَيَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَولا أُنزِلَ عَلَيهِ ءايَةٌ مِن رَبِّهِ إِنَّما أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَومٍ هادٍ
13|8|اللَّهُ يَعلَمُ ما تَحمِلُ كُلُّ أُنثىٰ وَما تَغيضُ الأَرحامُ وَما تَزدادُ وَكُلُّ شَيءٍ عِندَهُ بِمِقدارٍ
13|9|عٰلِمُ الغَيبِ وَالشَّهٰدَةِ الكَبيرُ المُتَعالِ
13|10|سَواءٌ مِنكُم مَن أَسَرَّ القَولَ وَمَن جَهَرَ بِهِ وَمَن هُوَ مُستَخفٍ بِالَّيلِ وَسارِبٌ بِالنَّهارِ
13|11|لَهُ مُعَقِّبٰتٌ مِن بَينِ يَدَيهِ وَمِن خَلفِهِ يَحفَظونَهُ مِن أَمرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم وَإِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَومٍ سوءًا فَلا مَرَدَّ لَهُ وَما لَهُم مِن دونِهِ مِن والٍ
13|12|هُوَ الَّذى يُريكُمُ البَرقَ خَوفًا وَطَمَعًا وَيُنشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ
13|13|وَيُسَبِّحُ الرَّعدُ بِحَمدِهِ وَالمَلٰئِكَةُ مِن خيفَتِهِ وَيُرسِلُ الصَّوٰعِقَ فَيُصيبُ بِها مَن يَشاءُ وَهُم يُجٰدِلونَ فِى اللَّهِ وَهُوَ شَديدُ المِحالِ
13|14|لَهُ دَعوَةُ الحَقِّ وَالَّذينَ يَدعونَ مِن دونِهِ لا يَستَجيبونَ لَهُم بِشَيءٍ إِلّا كَبٰسِطِ كَفَّيهِ إِلَى الماءِ لِيَبلُغَ فاهُ وَما هُوَ بِبٰلِغِهِ وَما دُعاءُ الكٰفِرينَ إِلّا فى ضَلٰلٍ
13|15|وَلِلَّهِ يَسجُدُ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ طَوعًا وَكَرهًا وَظِلٰلُهُم بِالغُدُوِّ وَالءاصالِ
13|16|قُل مَن رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ قُلِ اللَّهُ قُل أَفَاتَّخَذتُم مِن دونِهِ أَولِياءَ لا يَملِكونَ لِأَنفُسِهِم نَفعًا وَلا ضَرًّا قُل هَل يَستَوِى الأَعمىٰ وَالبَصيرُ أَم هَل تَستَوِى الظُّلُمٰتُ وَالنّورُ أَم جَعَلوا لِلَّهِ شُرَكاءَ خَلَقوا كَخَلقِهِ فَتَشٰبَهَ الخَلقُ عَلَيهِم قُلِ اللَّهُ خٰلِقُ كُلِّ شَيءٍ وَهُوَ الوٰحِدُ القَهّٰرُ
13|17|أَنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسالَت أَودِيَةٌ بِقَدَرِها فَاحتَمَلَ السَّيلُ زَبَدًا رابِيًا وَمِمّا يوقِدونَ عَلَيهِ فِى النّارِ ابتِغاءَ حِليَةٍ أَو مَتٰعٍ زَبَدٌ مِثلُهُ كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللَّهُ الحَقَّ وَالبٰطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذهَبُ جُفاءً وَأَمّا ما يَنفَعُ النّاسَ فَيَمكُثُ فِى الأَرضِ كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللَّهُ الأَمثالَ
13|18|لِلَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِمُ الحُسنىٰ وَالَّذينَ لَم يَستَجيبوا لَهُ لَو أَنَّ لَهُم ما فِى الأَرضِ جَميعًا وَمِثلَهُ مَعَهُ لَافتَدَوا بِهِ أُولٰئِكَ لَهُم سوءُ الحِسابِ وَمَأوىٰهُم جَهَنَّمُ وَبِئسَ المِهادُ
13|19|أَفَمَن يَعلَمُ أَنَّما أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ الحَقُّ كَمَن هُوَ أَعمىٰ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الأَلبٰبِ
13|20|الَّذينَ يوفونَ بِعَهدِ اللَّهِ وَلا يَنقُضونَ الميثٰقَ
13|21|وَالَّذينَ يَصِلونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يوصَلَ وَيَخشَونَ رَبَّهُم وَيَخافونَ سوءَ الحِسابِ
13|22|وَالَّذينَ صَبَرُوا ابتِغاءَ وَجهِ رَبِّهِم وَأَقامُوا الصَّلوٰةَ وَأَنفَقوا مِمّا رَزَقنٰهُم سِرًّا وَعَلانِيَةً وَيَدرَءونَ بِالحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولٰئِكَ لَهُم عُقبَى الدّارِ
13|23|جَنّٰتُ عَدنٍ يَدخُلونَها وَمَن صَلَحَ مِن ءابائِهِم وَأَزوٰجِهِم وَذُرِّيّٰتِهِم وَالمَلٰئِكَةُ يَدخُلونَ عَلَيهِم مِن كُلِّ بابٍ
13|24|سَلٰمٌ عَلَيكُم بِما صَبَرتُم فَنِعمَ عُقبَى الدّارِ
13|25|وَالَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللَّهِ مِن بَعدِ ميثٰقِهِ وَيَقطَعونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يوصَلَ وَيُفسِدونَ فِى الأَرضِ أُولٰئِكَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَلَهُم سوءُ الدّارِ
13|26|اللَّهُ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَيَقدِرُ وَفَرِحوا بِالحَيوٰةِ الدُّنيا وَمَا الحَيوٰةُ الدُّنيا فِى الءاخِرَةِ إِلّا مَتٰعٌ
13|27|وَيَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَولا أُنزِلَ عَلَيهِ ءايَةٌ مِن رَبِّهِ قُل إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشاءُ وَيَهدى إِلَيهِ مَن أَنابَ
13|28|الَّذينَ ءامَنوا وَتَطمَئِنُّ قُلوبُهُم بِذِكرِ اللَّهِ أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلوبُ
13|29|الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ طوبىٰ لَهُم وَحُسنُ مَـٔابٍ
13|30|كَذٰلِكَ أَرسَلنٰكَ فى أُمَّةٍ قَد خَلَت مِن قَبلِها أُمَمٌ لِتَتلُوَا۟ عَلَيهِمُ الَّذى أَوحَينا إِلَيكَ وَهُم يَكفُرونَ بِالرَّحمٰنِ قُل هُوَ رَبّى لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَإِلَيهِ مَتابِ
13|31|وَلَو أَنَّ قُرءانًا سُيِّرَت بِهِ الجِبالُ أَو قُطِّعَت بِهِ الأَرضُ أَو كُلِّمَ بِهِ المَوتىٰ بَل لِلَّهِ الأَمرُ جَميعًا أَفَلَم يَا۟يـَٔسِ الَّذينَ ءامَنوا أَن لَو يَشاءُ اللَّهُ لَهَدَى النّاسَ جَميعًا وَلا يَزالُ الَّذينَ كَفَروا تُصيبُهُم بِما صَنَعوا قارِعَةٌ أَو تَحُلُّ قَريبًا مِن دارِهِم حَتّىٰ يَأتِىَ وَعدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخلِفُ الميعادَ
13|32|وَلَقَدِ استُهزِئَ بِرُسُلٍ مِن قَبلِكَ فَأَملَيتُ لِلَّذينَ كَفَروا ثُمَّ أَخَذتُهُم فَكَيفَ كانَ عِقابِ
13|33|أَفَمَن هُوَ قائِمٌ عَلىٰ كُلِّ نَفسٍ بِما كَسَبَت وَجَعَلوا لِلَّهِ شُرَكاءَ قُل سَمّوهُم أَم تُنَبِّـٔونَهُ بِما لا يَعلَمُ فِى الأَرضِ أَم بِظٰهِرٍ مِنَ القَولِ بَل زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَروا مَكرُهُم وَصُدّوا عَنِ السَّبيلِ وَمَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن هادٍ
13|34|لَهُم عَذابٌ فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَلَعَذابُ الءاخِرَةِ أَشَقُّ وَما لَهُم مِنَ اللَّهِ مِن واقٍ
13|35|مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتى وُعِدَ المُتَّقونَ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ أُكُلُها دائِمٌ وَظِلُّها تِلكَ عُقبَى الَّذينَ اتَّقَوا وَعُقبَى الكٰفِرينَ النّارُ
13|36|وَالَّذينَ ءاتَينٰهُمُ الكِتٰبَ يَفرَحونَ بِما أُنزِلَ إِلَيكَ وَمِنَ الأَحزابِ مَن يُنكِرُ بَعضَهُ قُل إِنَّما أُمِرتُ أَن أَعبُدَ اللَّهَ وَلا أُشرِكَ بِهِ إِلَيهِ أَدعوا وَإِلَيهِ مَـٔابِ
13|37|وَكَذٰلِكَ أَنزَلنٰهُ حُكمًا عَرَبِيًّا وَلَئِنِ اتَّبَعتَ أَهواءَهُم بَعدَما جاءَكَ مِنَ العِلمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَلا واقٍ
13|38|وَلَقَد أَرسَلنا رُسُلًا مِن قَبلِكَ وَجَعَلنا لَهُم أَزوٰجًا وَذُرِّيَّةً وَما كانَ لِرَسولٍ أَن يَأتِىَ بِـٔايَةٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتابٌ
13|39|يَمحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَيُثبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الكِتٰبِ
13|40|وَإِن ما نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم أَو نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّما عَلَيكَ البَلٰغُ وَعَلَينَا الحِسابُ
13|41|أَوَلَم يَرَوا أَنّا نَأتِى الأَرضَ نَنقُصُها مِن أَطرافِها وَاللَّهُ يَحكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكمِهِ وَهُوَ سَريعُ الحِسابِ
13|42|وَقَد مَكَرَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم فَلِلَّهِ المَكرُ جَميعًا يَعلَمُ ما تَكسِبُ كُلُّ نَفسٍ وَسَيَعلَمُ الكُفّٰرُ لِمَن عُقبَى الدّارِ
13|43|وَيَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَستَ مُرسَلًا قُل كَفىٰ بِاللَّهِ شَهيدًا بَينى وَبَينَكُم وَمَن عِندَهُ عِلمُ الكِتٰبِ
