СУРАТУ ИБРОҲИМ бо хати кирили
(52 ояҳ) (Сураи 14)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Алиф. Лам. Ро. Китабун анзалнаҳу илайка ли тухриҷа-н-наса мина-з-зулумати ила-н-нури би изни Раббиҳим ила сироти-л-Ъазизи-л-Ҳамид. 1. Аллоҳи-л- лази лаҳу ма фи-с-самавати ва ма фи-л-арз. Ва вайлу-л лил кафирина мин ъазабин шадид. 2. Ал-лазина ястаҳиббуна-л-ҳайата-д-дунйа ъала-л ахирати ва ясуддуна ъан сабилиллаҳи ва ябғунаҳа ъиваҷр. Улаика фи залалим баъид. 3. Ва ма арсална ми-р-расулин илла би лисани қавмиҳи ли юбаййина лаҳум. Фа юзиллуллоҳу ма-й яшау ва яҳди ма-й яшаъ. Ва Ҳува-л-Ъазизу-л-Ҳаким. 4. Ва лақад арсална Муса би айатина ан ахриҷ қавмака мина-з-зулумати ила-н-нури ва заккирҳум би аййамиллаҳ. Инна фи залика ла айати-л ли кулли саббарин шакур. 5.
Ва из Қола Муса ли қавмиҳизкуру ниъматаллоҳи ъалайкум из анҷакум-м мин али Фиръавна ясумунакум суа-л-ъазаби ва юзаббиҳуна абнаакум ва ястаҳйуна нисаакум. Ва фи заликум балау-м ми-р-Раббикум Ъазим. 6. Ва из тааззана Раббукум ла ин шакартум ла азиданнакум ва лаин кафартум инна ъазаби ла шадид. 7. Ва қола Муса ин такфуру антум ва ман фи-л-арзи ҷамиъан фа инналлоҳа ла Ғанийюн Ҳамид. 8. Алам яътикум набау-л-лазина мин қабликум қавми Нуҳи-в ва Ъади-в ва самуд. Ва-л-лазина мим баъдиҳим. Ла яъламуҳум иллаллоҳ. Ҷаатҳум русулуҳум би-л баййинати фа радду айдияҳум фи афваҳиҳим ва қолу инна кафауна би ма урсилтум биҳи ва инна ла фи шакки-м мим ма тадъунана илайҳи муриб. 9.Қолат русулуҳум а-филлаҳи шаккун фатири-с- самавати ва-л-арз. Ядъукум ли яғфира лакум-м мин зунубикум ва юаххиракум ила аҷали-м мусамма. Қолу ин антум илла башару-м мислуна туридуна ан тасуддуна ъамма кана яъбуду абауна фаътуна би султони-м мубин. 10.
Қолат лаҳум русулуҳум ин-н-наҳну илла башару-м мислукум ва лакинналлоҳа ямунну ъала ма-и яшау мин ъибадиҳ. Ва ма кана лана ан-н-наътиякум би султонин илла би изниллаҳ. Ва ъалаллоҳи фал ятаваккали-л-муъминун. 11. Ва ма лана алла натаваккала ъалаллоҳи ва қад ҳадана субулана. Ва ла насбиранна ъала ма азайтумуна. Ва ъалаллоҳи фал ятаваккали-л-мутаваккилун. 12. Ва қола-л- лазина кафару ли русулиҳим ла нухриҷаннакум-м мин арзина ав ла таъудунна фи миллатина. Фа авҳа илайҳим Раббуҳум ла нуҳликанна-з-золимин. 13. Ва ла нускинаннакуму-л-арза мим баъдиҳим. Залика ли ман ҳафа мақоми ва ҳафа ваъид. 14. Вастафтаҳу ва ҳаба куллу ҷаббарин ъанид. 15. Ми-в вардиҳи Ҷаҳаннаму ва юсқо мим маин садид. 16. Ятаҷарраъуҳу ва ла якаду юсиғуҳу ва яътиҳи-л- мавту мин кулли макани-в ва ма ҳува би маййит. Ва ми-в вароиҳи ъазабун ғализ. 17. Масалу-л-лазина кафару би-Раббиҳим аъмалуҳум ка рамадин иштаддат биҳи-р-риҳу фи явмин ъасиф. Ла яқдируна мим ма касабу ъала шаиъ. Залика ҳува-з-залалу-л-баъид. 18.
Алам тара анналлоҳа халақа-с-самавати ва-л-арза би-л-ҳаққ. Ий яшаъ юзҳибкум ва яъти би халқин ҷадид. 19. Ва ма залика ъалаллоҳи би Ъазиз. 20. Ва баразу лиллаҳи ҷамиъан фа қола-з-зуъафау лил лазинастакбару инна кунна лакум табаъан фа ҳал антум-м муғнуна ъанна мин ъазабиллаҳи мин шайъ. Қолу лав ҳаданаллоҳу ла ҳадаинакум. Саваун ъалайна аҷазиъна ам сабауна ма лана мим маҳис. 21. Ва қола-ш-шайтону ламма қузия-л-амру инналлоҳа ваъадакум ваъда-л-ҳаққи ва ваъаттукум фа ахлафтукум. Ва ма кана лия ъалайкум-м мин султонин илла ан даъавтукум фастаҷабтум ли. Фа ла талумуни ва луму анфусакум. Ма ана би мусрихикум ва ма антум би мусрихийя инни кафарту би ма ашрактумуни мин қабл. Инна-з- золимина лаҳум ъазабун алим. 22. Ва удхила-л-лазина аману ва ъамилу-с-солиҳати ҷаннатин таҷри мин таҳтиҳа-л анҳару холидина фиҳа би изни Раббиҳим. Таҳийятуҳум фиҳа салам. 23. Алам тара кайфа зарабаллоҳу масалан калиматан таййибатан ка шаҷаратин таййибатин аслуҳа сабиту-в ва фаръуҳа фи-с-самаъ. 24.
Туъти укулаҳа кулла ҳиним би изни Раббиҳа. Ва язрибуллоҳу-л-амсала ли-н-наси лаъаллаҳум ятазаккарун. 25. Ва масалу калиматин хабисатин ка шаҷаратин хабисатиниҷтуссат мин фавқи-л арзи ма лаҳа мин қарор. 26. Юсаббитуллоҳу-л лазина аману би-л-қавли-с-сабити фи-л-ҳайати-д дунйа ва фи-л-ахираҳ. Ва юзиллуллоҳу-з-золимин. Ва яфъалуллоҳу ма яшаъ. 27. Алам тара илал лазина баддалу ниъматаллоҳи куфра-в ва аҳаллу қавмаҳум дара-л-бавар. 28. Ҷаҳаннама яславнаҳа ва биъса-л-қарор. 29. Ва ҷаъалу лиллаҳи андада-л ли юзиллу ъан сабилиҳ. Қул таматтаъу фа инна масиракум ила-н-нар. 30. Қул ли ъибадия-л-лазина аману юқиму-с-салата ва юнфиқу мим ма разақнаҳум сирра-в ва ъаланията-м мин қабли ай яътия явму-л ла байъун фиҳи ва ла хилал. 31. Аллоҳу-л-лази халақа-с-самавати ва-л-арза ва анзала мина-с-самаи маан фа ахраҷа биҳи мина-с самароти ризқа-л лакум. Ва саххара лакуму-л-фулка ли таҷрия фи-л-баҳри би амриҳи ва саххара лакуму-л анҳар. 32. Ва саххара лакуму-ш-шамса ва-л-қамара даибайни ва саххара лакуму-л-лайла ва-н-наҳар. 33.
Ва атакум-м мин кулли ма саалтумуҳ. Ва ин таъудду ниъматаллоҳи ла туҳсуҳа. Инна-л-инсана ла залумун каффар. 34. Ва из қола Иброҳиму Раббиҷъал ҳаза-л-балада амина-в ваҷнубни ва банийя ан-н-наъбуда-л-аснам.35. Рабби иннаҳунна азлална касира-м мина-н-нас. Фа ман табиъани фа иннаҳу минни. Ва ман ъасони фа иннака Ғафуру-р Раҳим. 36. Раббана инни асканту мин зуррийяти би вадин ғайри зи заръин ъинда байтика-л-муҳаррами Раббана ли юқиму-с-салата фаҷъал аф-идата-м мина-н-наси таҳви илайҳим варзуқҳум-м мина-с самароти лаъаллаҳум яшкурун. 37. Раббана иннака таъламу ма нухфи ва ма нуълин. Ва ма яхфа ъалаллоҳи мин шай-ин фи-л-арзи ва ла фи-с-самаъ. 38. Ал-ҳамду лиллаҳи-л-лази ваҳаба ли ъала-л кибари Исмаъила ва Исҳақ. Инна Рабби ла Самиъу-д дуъаъ. 39. Раббиҷъални муқима-с-сала и ва мин зуррийяти. Раббана ва тақаббал дуъаъ. 40. Раббанағфирли ва ли валидайя ва лил муъминина явма яқуму-л-ҳисаб. 41. Ва ла таҳсабанналлоҳа ғофилан ъамма яъмалу-з-золимун. Иннама юаххируҳум ли явмин ташхасу фиҳи-л-абсор. 42.
Муҳтиъина муқниъи руусиҳим ла яртадду илайҳим тарфуҳум ва аф-идатуҳум ҳаваъ. 43. Ва анзири-н-наса явма яътиҳиму-л-ъазабу фаяқулу-л-лазина заламу Раббана аххиуна ила аҷалин қариби-н-нуҷиб даъватака ва наттабиъи-р-русул. А-ва лам такуну ақсамтум-м мин қаблу ма лакум-м мин завал. 44. Ва сакантум фи масакини-л-лазина заламу анфусаҳум ва табайяна лакум кайфа фаъална биҳим ва зарабна лакуму-л-амсал. 45. Ва қад макару макраҳум ва ъиндаллоҳи макруҳум ва ин кана макруҳум ли тазула минҳу-л-ҷибал. 46. Фа ла таҳсабанналлоҳа мухлифа ваъдиҳи русулаҳ. Инналлоҳа Ъазизун зунтиқом. 47. Явма тубаддалу-л-арзу ғайра-л-арзи ва-с-самават. Ва баразу лиллаҳи-л-Ваҳиди-л-Қаҳҳар. 48. Ва тара-л муҷримина явмаизи-м муқарранина фи-л-асфад. 49. Сардбилуҳум-м мин қатирони-в ва тағша вуҷуҳаҳуму-н нар. 50. Ли яҷзияллоҳу кулла нафси-м ма касабат. Инналлоҳа сариъу-л-ҳисаб. 51. Ҳаза балағу-л ли-н наси ва ли юнзару биҳи ва ли яъламу аннама Ҳува Илаҳу-в Ваҳиду-в ва ли яззаккара улу-л-албаб.52.
Тарчумаи Сураи ИБРОҲИМ
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!
1. Алиф, лом, ро. (Ин қуръон) китобест, ки бар ту нозил кардем, то мардумро (дар партави таълимоти он) ба фармони Парвардигорашон аз торикӣ (гумроҳии куфр ва нодонӣ) ба рӯшноӣ (нури имон) ва ба роҳи Худои пирӯзманди сутуданӣ роҳ намоӣ.
2. Худое, ки ҳар чӣ дар осмонҳову замин аст, азони ӯст! Пас вой бар кофирон аз азобе сахт (ва муҷозоти шадид).
3. Онон, ки зиндагии дунёро аз охират дӯсттар доранд ва дигаронро аз роҳи Худо бозмедоранд ва онро (роҳи Худоро ба сабабу воситаи шубҳаҳо) мунҳариф (каҷравӣ) нишон доданашро мехоҳанд, сахт дар гумроҳӣ ҳастанд.
4. (Эй Муҳаммад) ҳеҷ паёмбареро ҷуз ба забони мардумаш (сухангӯ) нафиристодем, то битавонад паёми Худоро барояшон баён кунад (ва ҳақоиқро табйин ва ташреҳ кунад). Пас Худо ҳар киро (ки ба фармони илоҳӣ гӯш накардааст) бихоҳад, гумроҳ мекунад ва ҳар киро (ки мувофиқи дастури илоҳӣ амал намудааст) бихоҳад, ҳидоят мекунад ва ӯст пирӯзманду ҳаким!
5. Мӯсоро бо оёти худ фиристодем, ки қавми худро аз торикӣ ба рӯшноӣ берун ор ва рӯзҳои Худоро ба ёдашон биёвар ва дар ин (ки баёни саргузашти некон ва бадони пешгузашта аст) барои ҳар сабркунандаи (бар мусибатҳо ва балоҳҳои илоҳӣ) шукргузор (бар инъом ва атоҳои илоҳӣ) ибратҳоест!
6. Ва Мӯсо ба қавми худ гуфт: «Неъматеро, ки Худо бар шумо арзонӣ доштааст, ба ёд оваред, он гоҳ ки шуморо аз фиръавниён бираҳонид. Ба сахтӣ озоратон мекарданд ва писаронатонро мекуштанд ва занонатонро зинда мегузоштанд ва дар ин аз ҷониби Парвардигоратон барои шумо озмоише бузург буд».
7. Ва Парвардигоратон эълом кард, ки агар Маро шукр гӯед, бар неъмати шумо меафзоям ва агар ношукрӣ кунед, бидонед, ки азоби Ман сахт аст!
8. Ва Мӯсо гуфт: «Агар шумо ва ҳамаи мардуми рӯи замин кофир шавед, Худо бениёз ва сазовори ситоиш аст!»
9. Оё хабари касоне, ки пеш аз шумо будаанд, чун қавми Нӯҳ ва Од ва Самуд2 ва низ касоне, ки баъд аз онҳо будаанд, ба шумо нарасидааст? Ҷуз Худо касеро аз онон огоҳӣ нест. Паёмбаронашон ҳамроҳ бо далелҳои равшан омаданд ва онҳо даст бар даҳон бурданду (аз ниҳояти тааҷҷуб ва инкор ангуштони худро газиданд) гуфтанд: «Мо ба он чӣ ба он амр шудаед, имон намеоварем ва дар чизе, ки моро ба он мехонед, сахт дар шубҳа ҳастем».
10. Паёмбаронашон гуфтанд: «Оё дар Худо, он офаринандаи осмонҳову замин- шакке ҳаст? Шуморо фаро мехонад, то гуноҳонатонро биомурзад ва то муддате муайян шуморо зинда гузорад». Гуфтанд: «Шумо ҷуз мардумоне монанди мо нестед. Мехоҳед моро аз он чӣ падаронамон мепарастиданд, боздоред. Барои мо далеле равшан биёваред!»
11. Паёмбаронашон гуфтанд: мо ҷуз мардумоне монанди шумо нестем, вале Худо ба ҳар яке аз бандагонаш, ки бихоҳад, неъмати фаровон медиҳад. Моро насазад, ки барои шумо далеле, ҷуз ба фармони Худо, биёварем ва мӯъминон бар Худо таваккул мекунанд.
12. Чаро бар Худо таваккул накунем ва ҳол он ки ӯ роҳи моро ба мо бинамуд? Ва мо бар озоре, ки ба мо мерасонед, сабр хоҳем кард ва таваккулкунандагон бар Худо тавваккул мекунанд».
13. Кофирон ба паёмбаронашон гуфтанд: «Ё шуморо аз сарзамини худ меронем ё ба дини мо бозгардед». Пас Парвардигорашон ба паёмбарон ваҳй кард, ки ситамкоронро, ҳатман, ҳалок хоҳем кард.
14. Ва шуморо пас аз эшон дар он сарзамин ҷой хоҳем дод. Ин (ваъда) барои касест, ки аз истодан дар пешгоҳи Ман ва аз ваъдаи азоби Ман битарсад!
15. Пирӯзӣ хостанд (паёмбарон) ва ҳар ҷаббори саркаше навмед шуд.
16. Пушти сараш (сари кофир) ҷаҳаннам аст, то дар он ҷо ӯро аз оби чирку хунаш бихӯронанд.
17. Ҷуръа-ҷуръа онро менӯшад ва ҳеҷ гуворои ӯ нест ва марг аз ҳар сӯ бар ӯ метозад, аммо намемирад, ва азобе сахт дар интизори ӯст.
18. Масали аъмоли касоне, ки ба Худо кофир шудаанд, чун хокистарест, ки дар рӯзе тӯфонӣ боде сахт бар он бивазад. Тавони нигоҳ доштани он чиро, ки ба даст оварданд, надоранд. Ин аст гумроҳии беохир!
19. Оё надидаӣ, ки Худо осмонҳову заминро бар ҳақ офаридааст? Агар бихоҳад, шуморо аз байн мебарад ва махлуқе нав меоварад.
20. Ва ин бар Худо душвор нест.
21. Ҳама дар пешгоҳи Худо ҳозир оянд. Нотавонон ба онон, ки гарданкашӣ мекарданд, гӯянд: «Мо пайрави шумо будем. Оё акнун метавонед моро ба кор оед ва андаке аз азоби Худоро аз мо дафъ кунед?» Гӯянд: «Агар Худо моро ҳидоят карда буд, мо низ шуморо ҳидоят мекардем. Ҳоло моро роҳи халосӣ нест. Барои мо яксон аст, чӣ бетобӣ кунем, чӣ сабр варзем».
22. Чун кор ба поён ояд, шайтон гӯяд: «Худо ба шумо ваъда дод ва ваъдаи ӯ дуруст буд ва ман низ ба шумо ваъда додам, вале ваъдаи худ хилоф кардам. Ва бароятон ҳеҷ далелу бурҳоне наёвардам, ҷуз он ки даъвататон кардам, шумо низ даъвати ман иҷобат кардед, пас маро маломат макунед, худро маломат кунед. На ман фарёдраси шумоям, на шумо фарёдраси ман. Аз ин ки маро пеш аз ин шарики Худо карда будед, безорам». Зеро барои ситамкорон азобест дардовар!
23. Касонеро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, ба биҳиштҳое, ки наҳрҳо дар он ҷорист, дароваранд, ба фармони Парвардигорашон дар он ҷо ҷовидона бимонанд ва ба салом якдигарро таҳийят (салом) гӯянд.
24. Оё надидаӣ, ки Худо чӣ гуна масал зад? Сухани пок чун дарахте пок аст, ки решааш дар замин устувор ва шохаҳояш дар осмон аст.
25. Ба фармони Худо ҳар замон меваи худро медиҳад. Худо барои мардум мисолҳо меоварад, бошад, ки панд гиранд!
26. Ва мисоли сухани нопок чун дарахте нопок аст, ки реша дар замин надорад ва барпо натавонад монд.
27. Худо мӯъминонро ба сабаби эътиқоди устуворашон дар дунёву охират пойдор медорад. Ва золимонро гумроҳ месозад ва ҳар чӣ хоҳад, Худо ҳамонро мекунад.
28. Оё надидаӣ он касонро, ки неъмати Худоро ба куфр иваз сохтанд ва мардуми худро ба диёри ҳалокат бурданд?
29. Ба ҷаҳаннам, ба он қароргоҳи бад, дохил мешаванд!
30. Барои Худо ҳамтоёне қарор доданд, то мардумро аз роҳи ӯ гумроҳ созанд. Бигӯ: «Акнун баҳраманд гардед, ки саранҷоматон оташ аст».
31. Ба бандагони Ман, ки имон овардаанд, бигӯ, то намоз бигузоранд ва аз он чӣ рӯзияшон додаем, ниҳону ошкоро инфоқ (харҷ) кунанд, пеш аз он, ки рӯзе фаро расад, ки дар он на хариду фурше бошад ва на ҳеҷ дӯстие ба кор ояд.
32. Худост, ки осмонҳову заминро офарид ва аз осмон борон нозил кард ва ба он борон барои рӯзии шумо меваҳо рӯёнид ва киштиҳоро роми шумо кард, то ба фармони ӯ дар дарё равон шаванд ва рӯдҳоро мутеъи шумо сохт.
33. Ва офтобу моҳро, ки ҳамвора дар ҳаракатанд, роми шумо кард ва шабу рӯзро фармонбари шумо гардонид.
34. Ва ҳар чӣ аз ӯ хостед, ба шумо арзонӣ доштааст ва агар хоҳед, ки неъматҳояшро шумор кунед, натавонед, ки одамӣ ситамкор ва ношукри неъмат аст!
35. Ва Иброҳим гуфт: «Эй Парвардигори ман, ин сарзаминро эмин гардон ва марову фарзандонамро аз парастиши бутон дур бидор.
36. Эй Парвардигори ман, инҳо (бутҳо) бисёре аз мардумро гумроҳ кардаанд, пас ҳар кас, ки аз ман пайравӣ кунад, аз ман аст ва ҳар кас фармони ман набарад, ту омурзандаву меҳрубонӣ!
37. Эй Парвардигори мо, баъзе аз фарзандонамро ба водии бе ҳеҷ киштае, наздики хонаи гиромии ту ҷой додам, эй Парвардигори мо, то намоз бигузоранд. Дилҳои мардумонро чунон кун, ки таваҷҷӯҳи ба онҳо кунанд ва аз ҳар самаре рӯзиашон деҳ, бошад, ки сипос гузоранд!
38. Эй Парвардигори мо, ҳар чиро пинҳон медорем, ё ошкор месозем, Ту ба он огоҳӣ. Ва бар Худо ҳеҷ чиз дар замину осмон пӯшида нест!
39. Сипос Худоеро, ки дар ин пирӣ Исмоилу Исҳоқро ба ман ато кард. Парвардигори ман дуъоҳоро мешунавад!
40. Эй парвардигори ман, маро ва фарзандони маро барпойдорандагони намоз гардон. Эй Парвардигори мо, дуъои маро бипазир.
41.Эй Парвардигори мо, маро ва падару модарам ва ҳамаи мӯъминонро дар рӯзи шумор биёмурз!
42.Ва мапиндор, ки Худо аз кирдори ситамкорон ғофил аст. Азобашонро то он рӯз, ки чашмҳо дар он хира мемонанд, ба дер меафканад!
43. Мешитобанд, сарҳоро боло гирифтаанд, чашм бар ҳам намезананд (яъне мижа намезананд) ва дилҳояшон холӣ аз хирад аст.
44. Мардумро аз он рӯз, ки азоб фаро мерасад, битарсон. Ситамкорон мегӯянд: «Бор Худоё, моро андаке мӯҳлат деҳ, то даъвати Туро иҷобат кунем ва аз паёмбарони Ту пайравӣ кунем». Оё шумо пеш аз ин савганд намехӯрдед, ки ҳаргиз завол (фано) намеёбед?
45. Дар хонаҳои касоне, ки худ бар хештан ситам мекарданд, ҷой гирифтед ва донистед бо онон чӣ гуна рафтор кардем ва бароятон мисолҳо овардем.
46. Онон найрангҳои худ намуданд ва Худо аз найрангҳояшон огоҳ буд. Ҳарчанд, ки аз найрангҳояшон кӯҳ аз пой меафтод.
47. Мапиндор, ки Худо ваъдаеро, ки ба паёмбаронаш додааст, хилоф мекунад. Худованд пирӯзманд ва интиқомгиранда аст.
48. Он рӯз, ки замин ба замине ғайри ин замин бадал шавад ва осмонҳо ба осмоне дигар ва ҳама дар пешгоҳи Худои воҳиди қаҳҳор ҳозир оянд!
49. Гунаҳкоронро дар он рӯз бо занҷирҳо, дасту по ба гардан, баста бубинӣ.
50. Ҷомаҳошон аз қатрон3 аст ва оташ суратҳошонро фурӯ пӯшидааст.
51. То Худо ҳар касро баробари амалаш ҷазо диҳад, ҳаройна Худо сареъулҳисоб аст!
52. Ин паёмест барои мардум то ба он бимнок шаванд ва бидонанд, ки ӯст Худои якто ва то хирадмандон панд гиранд!
Сураи ИБРОҲИМ бо хати арабӣ
14|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ الر كِتٰبٌ أَنزَلنٰهُ إِلَيكَ لِتُخرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ بِإِذنِ رَبِّهِم إِلىٰ صِرٰطِ العَزيزِ الحَميدِ
14|2|اللَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ وَوَيلٌ لِلكٰفِرينَ مِن عَذابٍ شَديدٍ
14|3|الَّذينَ يَستَحِبّونَ الحَيوٰةَ الدُّنيا عَلَى الءاخِرَةِ وَيَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ وَيَبغونَها عِوَجًا أُولٰئِكَ فى ضَلٰلٍ بَعيدٍ
14|4|وَما أَرسَلنا مِن رَسولٍ إِلّا بِلِسانِ قَومِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُم فَيُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشاءُ وَيَهدى مَن يَشاءُ وَهُوَ العَزيزُ الحَكيمُ
14|5|وَلَقَد أَرسَلنا موسىٰ بِـٔايٰتِنا أَن أَخرِج قَومَكَ مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ وَذَكِّرهُم بِأَيّىٰمِ اللَّهِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ
14|6|وَإِذ قالَ موسىٰ لِقَومِهِ اذكُروا نِعمَةَ اللَّهِ عَلَيكُم إِذ أَنجىٰكُم مِن ءالِ فِرعَونَ يَسومونَكُم سوءَ العَذابِ وَيُذَبِّحونَ أَبناءَكُم وَيَستَحيونَ نِساءَكُم وَفى ذٰلِكُم بَلاءٌ مِن رَبِّكُم عَظيمٌ
14|7|وَإِذ تَأَذَّنَ رَبُّكُم لَئِن شَكَرتُم لَأَزيدَنَّكُم وَلَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذابى لَشَديدٌ
14|8|وَقالَ موسىٰ إِن تَكفُروا أَنتُم وَمَن فِى الأَرضِ جَميعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِىٌّ حَميدٌ
14|9|أَلَم يَأتِكُم نَبَؤُا۟ الَّذينَ مِن قَبلِكُم قَومِ نوحٍ وَعادٍ وَثَمودَ وَالَّذينَ مِن بَعدِهِم لا يَعلَمُهُم إِلَّا اللَّهُ جاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِ فَرَدّوا أَيدِيَهُم فى أَفوٰهِهِم وَقالوا إِنّا كَفَرنا بِما أُرسِلتُم بِهِ وَإِنّا لَفى شَكٍّ مِمّا تَدعونَنا إِلَيهِ مُريبٍ
14|10|قالَت رُسُلُهُم أَفِى اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ يَدعوكُم لِيَغفِرَ لَكُم مِن ذُنوبِكُم وَيُؤَخِّرَكُم إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى قالوا إِن أَنتُم إِلّا بَشَرٌ مِثلُنا تُريدونَ أَن تَصُدّونا عَمّا كانَ يَعبُدُ ءاباؤُنا فَأتونا بِسُلطٰنٍ مُبينٍ
14|11|قالَت لَهُم رُسُلُهُم إِن نَحنُ إِلّا بَشَرٌ مِثلُكُم وَلٰكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلىٰ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ وَما كانَ لَنا أَن نَأتِيَكُم بِسُلطٰنٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ
14|12|وَما لَنا أَلّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَد هَدىٰنا سُبُلَنا وَلَنَصبِرَنَّ عَلىٰ ما ءاذَيتُمونا وَعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُتَوَكِّلونَ
14|13|وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لِرُسُلِهِم لَنُخرِجَنَّكُم مِن أَرضِنا أَو لَتَعودُنَّ فى مِلَّتِنا فَأَوحىٰ إِلَيهِم رَبُّهُم لَنُهلِكَنَّ الظّٰلِمينَ
14|14|وَلَنُسكِنَنَّكُمُ الأَرضَ مِن بَعدِهِم ذٰلِكَ لِمَن خافَ مَقامى وَخافَ وَعيدِ
14|15|وَاستَفتَحوا وَخابَ كُلُّ جَبّارٍ عَنيدٍ
14|16|مِن وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسقىٰ مِن ماءٍ صَديدٍ
14|17|يَتَجَرَّعُهُ وَلا يَكادُ يُسيغُهُ وَيَأتيهِ المَوتُ مِن كُلِّ مَكانٍ وَما هُوَ بِمَيِّتٍ وَمِن وَرائِهِ عَذابٌ غَليظٌ
14|18|مَثَلُ الَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِم أَعمٰلُهُم كَرَمادٍ اشتَدَّت بِهِ الرّيحُ فى يَومٍ عاصِفٍ لا يَقدِرونَ مِمّا كَسَبوا عَلىٰ شَيءٍ ذٰلِكَ هُوَ الضَّلٰلُ البَعيدُ
14|19|أَلَم تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ بِالحَقِّ إِن يَشَأ يُذهِبكُم وَيَأتِ بِخَلقٍ جَديدٍ
14|20|وَما ذٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزيزٍ
14|21|وَبَرَزوا لِلَّهِ جَميعًا فَقالَ الضُّعَفٰؤُا۟ لِلَّذينَ استَكبَروا إِنّا كُنّا لَكُم تَبَعًا فَهَل أَنتُم مُغنونَ عَنّا مِن عَذابِ اللَّهِ مِن شَيءٍ قالوا لَو هَدىٰنَا اللَّهُ لَهَدَينٰكُم سَواءٌ عَلَينا أَجَزِعنا أَم صَبَرنا ما لَنا مِن مَحيصٍ
14|22|وَقالَ الشَّيطٰنُ لَمّا قُضِىَ الأَمرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُم وَعدَ الحَقِّ وَوَعَدتُكُم فَأَخلَفتُكُم وَما كانَ لِىَ عَلَيكُم مِن سُلطٰنٍ إِلّا أَن دَعَوتُكُم فَاستَجَبتُم لى فَلا تَلومونى وَلوموا أَنفُسَكُم ما أَنا۠ بِمُصرِخِكُم وَما أَنتُم بِمُصرِخِىَّ إِنّى كَفَرتُ بِما أَشرَكتُمونِ مِن قَبلُ إِنَّ الظّٰلِمينَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ
14|23|وَأُدخِلَ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها بِإِذنِ رَبِّهِم تَحِيَّتُهُم فيها سَلٰمٌ
14|24|أَلَم تَرَ كَيفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصلُها ثابِتٌ وَفَرعُها فِى السَّماءِ
14|25|تُؤتى أُكُلَها كُلَّ حينٍ بِإِذنِ رَبِّها وَيَضرِبُ اللَّهُ الأَمثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ
14|26|وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبيثَةٍ اجتُثَّت مِن فَوقِ الأَرضِ ما لَها مِن قَرارٍ
14|27|يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذينَ ءامَنوا بِالقَولِ الثّابِتِ فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَفِى الءاخِرَةِ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظّٰلِمينَ وَيَفعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ
14|28|أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ بَدَّلوا نِعمَتَ اللَّهِ كُفرًا وَأَحَلّوا قَومَهُم دارَ البَوارِ
14|29|جَهَنَّمَ يَصلَونَها وَبِئسَ القَرارُ
14|30|وَجَعَلوا لِلَّهِ أَندادًا لِيُضِلّوا عَن سَبيلِهِ قُل تَمَتَّعوا فَإِنَّ مَصيرَكُم إِلَى النّارِ
14|31|قُل لِعِبادِىَ الَّذينَ ءامَنوا يُقيمُوا الصَّلوٰةَ وَيُنفِقوا مِمّا رَزَقنٰهُم سِرًّا وَعَلانِيَةً مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ يَومٌ لا بَيعٌ فيهِ وَلا خِلٰلٌ
14|32|اللَّهُ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرٰتِ رِزقًا لَكُم وَسَخَّرَ لَكُمُ الفُلكَ لِتَجرِىَ فِى البَحرِ بِأَمرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الأَنهٰرَ
14|33|وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمسَ وَالقَمَرَ دائِبَينِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الَّيلَ وَالنَّهارَ
14|34|وَءاتىٰكُم مِن كُلِّ ما سَأَلتُموهُ وَإِن تَعُدّوا نِعمَتَ اللَّهِ لا تُحصوها إِنَّ الإِنسٰنَ لَظَلومٌ كَفّارٌ
14|35|وَإِذ قالَ إِبرٰهيمُ رَبِّ اجعَل هٰذَا البَلَدَ ءامِنًا وَاجنُبنى وَبَنِىَّ أَن نَعبُدَ الأَصنامَ
14|36|رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضلَلنَ كَثيرًا مِنَ النّاسِ فَمَن تَبِعَنى فَإِنَّهُ مِنّى وَمَن عَصانى فَإِنَّكَ غَفورٌ رَحيمٌ
14|37|رَبَّنا إِنّى أَسكَنتُ مِن ذُرِّيَّتى بِوادٍ غَيرِ ذى زَرعٍ عِندَ بَيتِكَ المُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلوٰةَ فَاجعَل أَفـِٔدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى إِلَيهِم وَارزُقهُم مِنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُم يَشكُرونَ
14|38|رَبَّنا إِنَّكَ تَعلَمُ ما نُخفى وَما نُعلِنُ وَما يَخفىٰ عَلَى اللَّهِ مِن شَيءٍ فِى الأَرضِ وَلا فِى السَّماءِ
14|39|الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى وَهَبَ لى عَلَى الكِبَرِ إِسمٰعيلَ وَإِسحٰقَ إِنَّ رَبّى لَسَميعُ الدُّعاءِ
14|40|رَبِّ اجعَلنى مُقيمَ الصَّلوٰةِ وَمِن ذُرِّيَّتى رَبَّنا وَتَقَبَّل دُعاءِ
14|41|رَبَّنَا اغفِر لى وَلِوٰلِدَىَّ وَلِلمُؤمِنينَ يَومَ يَقومُ الحِسابُ
14|42|وَلا تَحسَبَنَّ اللَّهَ غٰفِلًا عَمّا يَعمَلُ الظّٰلِمونَ إِنَّما يُؤَخِّرُهُم لِيَومٍ تَشخَصُ فيهِ الأَبصٰرُ
14|43|مُهطِعينَ مُقنِعى رُءوسِهِم لا يَرتَدُّ إِلَيهِم طَرفُهُم وَأَفـِٔدَتُهُم هَواءٌ
14|44|وَأَنذِرِ النّاسَ يَومَ يَأتيهِمُ العَذابُ فَيَقولُ الَّذينَ ظَلَموا رَبَّنا أَخِّرنا إِلىٰ أَجَلٍ قَريبٍ نُجِب دَعوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَم تَكونوا أَقسَمتُم مِن قَبلُ ما لَكُم مِن زَوالٍ
14|45|وَسَكَنتُم فى مَسٰكِنِ الَّذينَ ظَلَموا أَنفُسَهُم وَتَبَيَّنَ لَكُم كَيفَ فَعَلنا بِهِم وَضَرَبنا لَكُمُ الأَمثالَ
14|46|وَقَد مَكَروا مَكرَهُم وَعِندَ اللَّهِ مَكرُهُم وَإِن كانَ مَكرُهُم لِتَزولَ مِنهُ الجِبالُ
14|47|فَلا تَحسَبَنَّ اللَّهَ مُخلِفَ وَعدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ ذُو انتِقامٍ
14|48|يَومَ تُبَدَّلُ الأَرضُ غَيرَ الأَرضِ وَالسَّمٰوٰتُ وَبَرَزوا لِلَّهِ الوٰحِدِ القَهّارِ
14|49|وَتَرَى المُجرِمينَ يَومَئِذٍ مُقَرَّنينَ فِى الأَصفادِ
14|50|سَرابيلُهُم مِن قَطِرانٍ وَتَغشىٰ وُجوهَهُمُ النّارُ
14|51|لِيَجزِىَ اللَّهُ كُلَّ نَفسٍ ما كَسَبَت إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الحِسابِ
14|52|هٰذا بَلٰغٌ لِلنّاسِ وَلِيُنذَروا بِهِ وَلِيَعلَموا أَنَّما هُوَ إِلٰهٌ وٰحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُوا الأَلبٰبِ
