СУРАТУ САБАЪ бо хати кирили
(54 ояҳ) (Сураи 34)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Ал-ҳамду лиллаҳи-л-лази лаҳу ма фи-с-самавати ва ма фи-л-арзи ва лаҳу-л-ҳамду фи-л-ахираҳ. Ва Ҳува-л-Ҳакиму-л-Хабир. 1. Яъламу ма ялиҷу фи-л арзи ва ма яхруҷу минҳа ва ма янзилу мина-с-самаи ва ма яъруҷу фиҳа. Ва Ҳува-р-Раҳиму-л-Ғафур. 2. Ва қола-л-лазина кафару ла таътина-с-саъаҳ. Қул бала ва Рабби ла таътияннакум Ъалими-л-ғайб. Ла яъзубу ъанҳу мисқолу зарратин фи-с-самавати ва ла фи-л-арзи ва ла асғару мин залика ва ла акбару илла фи китаби-м мубин. 3. Ли яҷзия-л- лазина аману ва ъамилу-с-солиҳат. Улайка лаҳум- м мағфирату-в ва ризқун карим. 4. Ва-л-лазина саъав фи айатина муъаҷизина улайка лаҳум ъазабу-м ми-р-риҷзин алим. 5. Ва яра-л-лазина уту-л-ъилма-л-лази унзила илайка ми-р-Раббика ҳува-л-ҳаққа ва яҳди ила сироти-л-Ъазизи-л Ҳамид. 6. Ва қола-л-лазина кафару ҳал надуллукум ъала раҷули-и юнаббиукум иза муззиқтум кулла мумаззақун иннакум ла фи халқин ҷадид. 7.
Афтаро ъалаллоҳи казибан ам биҳи ҷиннаҳ. Бали-л лазина ла юъминуна би-л-ахирати фи-л-ъазаби ва-з залали-л-баъид. 8. А-фа лам ярав ила ма байна айдиҳим ва ма халфаҳум-м мина-с-самаи ва-л-арз. Ин-н-нашаъ нахсиф биҳиму-л-арза ав нусқит ъалайҳим кисафа-м мина-с-самаъ. Инна фи залика ла аята-л ли кулли ъабди-м муниб. 9. Ва лақад атайна Давуда минна фазла. Йа ҷибалу аввиби маъаҳу ва-т-тайр. Ва аланна лаҳу-л-ҳадид. 10. Аниъмал сабиғоти-в ва қаддир фи-с-сарди ваъмалу солиҳан инни би ма таъмалуна басир. 11. Ва ли Сулаймана-р-риҳа ғудуввуҳа шаҳру-в ва раваҳуҳа шаҳр. Ва асална лаҳу ъайна-л-қитр. Ва мина-л-ҷинни ма-й яъмалу байна ядайҳи би изни Раббиҳ. Ва ма-й язиғ минҳум ъан амрина нузиқҳу мин ъазаби-с-Саъйр. 12. Яъмалуна лаҳу ма яшау ми-м маҳариба ва тамасила ва ҷифанин ка-л-ҷаваби ва қудури-р-росийат. Иъмалу ала Давуда шукро. Ва қалилу-м мин ъибадия-ш-шакур. 13. Фа ламма қазайна ъалайҳи-л-мавта ма даллаҳум ъала мавтиҳи илла даббату-л-арзи таъкулу минсаатаҳ. Фа ламма харра табайянати-л-ҷинну ал лав кану яъламуна-л-ғайба ма лабису фи-л-ъазаби-л-муҳин. 14.
Лақад кана ли сабаин фи масканиҳим аяҳ. Ҷаннатани ъа-и ямйни-в ва шимал. Кулу ми-р ризқи Раббикум вашкуру лаҳ. Балдатун таййибату-в ва Раббун Ғафур. 15. Фа аъразу фа арсална ъалайҳим сайла-л-ъарими ва баддалнаҳум би ҷаннатайҳим ҷаннатайни заватай укулин хамти-в ва асли-в ва шай-им мин сидрин қалил. 16. Залика ҷазайнаҳум би ма кафару. Ва ҳал нуҷази илла-л-кафур. 17. Ва ҷаъална байнаҳум ва байна-л қура-л-лати баракна фиҳа қуран зоҳирата-в ва қаддауна фиҳа-с-сайр. Сиру фиҳа лайалия ва аййаман аминин. 18. Фа қолу Раббана баъид байна асфарина ва заламу анфусаҳум фа ҷаъалнаҳум аҳадиса ва маззақнаҳум кулла мумаззақ. Инна фи залика ла айати-л ли кулли саббарин шакур. 19. Ва лақад саддақа ъалайҳим Иблису заннаҳу фа-т табаъуҳу илла фариқа-м мина-л-муъминин. 20. Ва ма кана лаҳу ъалайҳим-м мин султонин илла ли наълама ма-и юъмину би-л-ахирати мим ман ҳува минҳа фи шакк. Ва Раббука ъала кулли шай-ин ҳафиз. 21. Қулидъу-л-лазина заъамтум мин дуниллаҳ. Ла ямликуна мисқола зарратин фи-с-самавати ва ла фи-л-арзи ва ма лаҳум фиҳима мин ширки-в ва ма лаҳу минҳум-м мин заҳир. 22.
Ва ла танфаъу-ш-шафаъату ъиндаҳу илла ли ман азина лаҳ. Ҳатта иза фуззиъа ъан қулубиҳим қолу ма за қола Раббукум. Қолу-л-ҳаққ. Ва Ҳува-л Ъалийю-л-Кабир. 23. Қул ма-й ярзуқукум-м мина-с самавати ва-л-арзи қулиллаҳ. Ва инна ав иййакум лаъала ҳудан ав фи залали-м мубин. 24. Қул ла тус-алуна ъамма аҷрамна ва ла нус-алу ъамма таъмалун. 25. Қул яҷмаъу байнана Раббуна сумма яфтаҳу байнана би-л-ҳаққи ва Ҳува-л-Фаттаҳу-л Ъалим. 26. Қул аруния-л-лазина алҳақтум биҳи шуракаъ. Калла. Бал Ҳуваллоҳу-л-Ъазизу-л-Ҳаким. 27. Ва ма арсалнака илла каффата-л ли-н-наси башира-в ва назира-в ва лакинна аксара-н-наси ла яъламун. 28. Ва яқулуна мата ҳаза-л-ваъду ин кунтум содиқин. 29. Қул-л-лакум-м миъаду явми-л ла тастаъхируна ъанҳу саъата-в ва ла тастақдимун. 30. Ва қола-л-лазина кафару лан-н нуъмина би ҳаза-л-Қур-ани ва ла би-л-лази байна ядайҳ. Ва лав таро изи-з-золимуна мавқуфуна ъинда Раббиҳим ярҷиъу баъзуҳум ила баъзини-л қавла яқулу-л-лазина-с-тузъифу лил лазина-с-такбару лавла антум лакунна муъминин. 31.
Қола-л-лазин-астакбару лил лазинастузъифу а-наҳну сададнакум ъани-л-ҳуда баъда из ҷаакум. Бал кунтум-м муҷримин. 32. Ва қола-л-лазинастузъифу лил лазинастакбару бал макру-л-лайли ва-н-наҳари из таъмурунана ан-н-накфура биллаҳи ва наҷъала лаҳу андада. Ва асарру-н-надамата ламма рааву-л ъазаба ва ҷаъална-л-ағлала фи аънақи-л-лазина кафару. Ҳал юҷзавна илла ма кану яъмалун. 33. Ва ма арсална фи қаряти-м ми-н-назирин илла қола мутрафуҳа инна би ма урсилтум биҳи кафирун. 34. Ва қолу наҳну аксару амвала-в ва авлада-в ва ма наҳну би муъаззабин. 35. Қул инна Рабби ябсуту-р ризқа ли ма-и яшау ва яқдиру ва лакинна аксара-н наси ла яъламун. 36. Ва ма амвалукум ва ла авладукум би-л-лати туқаррибукум ъиндана зулфа илла ман амана ва ъамила солиҳан фа улайка лаҳум ҷазау-з-зиъфи би ма ъамилу ва ҳум фи-л-ғуруфати аминун. 37. Ва-л-лазина ясъавна фи айатина муъаҷизина улайка фи-л-ъазаби муҳзарун. 38. Қул инна Рабби ябсуту-р-ризқа ли ма-й яшау мин ъибадиҳи ва яқдиру лаҳ. Ва ма анфақтум-м мин шай-ин фа Ҳува юхлифуҳ. Ва Ҳува хайру-р-Розиқин. 39.
Ва явма яҳшуруҳум ҷамиъан сумма яқулу лил малайкати а-уфулай иййакум кану яъбудун. 40. Қолу субҳанака анта валийюна мин дуниҳим. Бал кану яъбудуна-л-ҷинн. Аксаруҳум биҳим-м муъминун. 41. Фал явма ла ямлику баъзукум ли баъзин-н нафъа-в ва ла зарра-в ва нақулу лил лазина заламу зуқр ъазаба-н-нари-л-лати кунтум биҳа туказзибун. 42. Ва иза тутла ъалайҳим айатуна баййинатин қолу ма ҳаза илла раҷулу-и юриду ай ясуддакум ъамма кана яъбуду абаукум ва қолу ма ҳаза илла ифку-м муфтаро. Ва қола-л-лазина кафару лил ҳаққи ламма ҷааҳум ин ҳаза илла сиҳру-м мубин. 43. Ва ма атайнаҳум-м мин кутуби-й ядрусунаҳа. Ва ма арсална илайҳим қаблака мин-н-назир. 44. Ва каззаба-л лазина мин қаблиҳим ва ма балағу миъшара ма атайнаҳум фа каззабу русули. Фа кайфа кана накир. 45.Қул иннама аъизукум би ваҳидаҳ. Ан тақуму лиллаҳи масна ва фурода сумма татафаккару. Ма бисоҳибикум-м мин ҷиннаҳ. Ин ҳува илла назиру-л лакум байна ядай ъазабин шадид. 46. Қул ма саалтукум-м мин аҷрин фа ҳува лакум. Ин аҷрия илла ъалаллоҳ. Ва Ҳува ъала кулли шай-ин шаҳид. 47. Қул инна Рабби яқзифу би-л-ҳаққи Ъалламу-л-ғуйуб.48.
Қул ҷаа-л-ҳаққу ва ма юбдиу-л-батилу ва ма юъид. 49. Қул ин залалту фа иннама азиллу ъала нафси. Ва иниҳтадайту фа би ма йуҳи илайя Рабби. Иннаҳу Самиъун қариб. 50. Ва лав таро из фазиъу фа ла фавта ва ухизу мим маканин қариб. 51. Ва қолу аманна биҳи ва анна лаҳуму-т-танавушу мим маканим баъид. 52. Ва қад кафару биҳи мин қабл. Ва яқзифуна би-л-ғайби мим маканим баъид. 53. Ва ҳила байнаҳум ва байна ма яштаҳуна кама фуъила би ашйаъиҳим-м мин қабл. Иннаҳум кану фи шакки-м муриб. 54.
Сураи Сабо бо хати арабӣ
34|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ وَلَهُ الحَمدُ فِى الءاخِرَةِ وَهُوَ الحَكيمُ الخَبيرُ
34|2|يَعلَمُ ما يَلِجُ فِى الأَرضِ وَما يَخرُجُ مِنها وَما يَنزِلُ مِنَ السَّماءِ وَما يَعرُجُ فيها وَهُوَ الرَّحيمُ الغَفورُ
34|3|وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لا تَأتينَا السّاعَةُ قُل بَلىٰ وَرَبّى لَتَأتِيَنَّكُم عٰلِمِ الغَيبِ لا يَعزُبُ عَنهُ مِثقالُ ذَرَّةٍ فِى السَّمٰوٰتِ وَلا فِى الأَرضِ وَلا أَصغَرُ مِن ذٰلِكَ وَلا أَكبَرُ إِلّا فى كِتٰبٍ مُبينٍ
34|4|لِيَجزِىَ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ أُولٰئِكَ لَهُم مَغفِرَةٌ وَرِزقٌ كَريمٌ
34|5|وَالَّذينَ سَعَو فى ءايٰتِنا مُعٰجِزينَ أُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ مِن رِجزٍ أَليمٌ
34|6|وَيَرَى الَّذينَ أوتُوا العِلمَ الَّذى أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ هُوَ الحَقَّ وَيَهدى إِلىٰ صِرٰطِ العَزيزِ الحَميدِ
34|7|وَقالَ الَّذينَ كَفَروا هَل نَدُلُّكُم عَلىٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُم إِذا مُزِّقتُم كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُم لَفى خَلقٍ جَديدٍ
34|8|أَفتَرىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَم بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالءاخِرَةِ فِى العَذابِ وَالضَّلٰلِ البَعيدِ
34|9|أَفَلَم يَرَوا إِلىٰ ما بَينَ أَيديهِم وَما خَلفَهُم مِنَ السَّماءِ وَالأَرضِ إِن نَشَأ نَخسِف بِهِمُ الأَرضَ أَو نُسقِط عَلَيهِم كِسَفًا مِنَ السَّماءِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايَةً لِكُلِّ عَبدٍ مُنيبٍ
34|10|وَلَقَد ءاتَينا داوۥدَ مِنّا فَضلًا يٰجِبالُ أَوِّبى مَعَهُ وَالطَّيرَ وَأَلَنّا لَهُ الحَديدَ
34|11|أَنِ اعمَل سٰبِغٰتٍ وَقَدِّر فِى السَّردِ وَاعمَلوا صٰلِحًا إِنّى بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ
34|12|وَلِسُلَيمٰنَ الرّيحَ غُدُوُّها شَهرٌ وَرَواحُها شَهرٌ وَأَسَلنا لَهُ عَينَ القِطرِ وَمِنَ الجِنِّ مَن يَعمَلُ بَينَ يَدَيهِ بِإِذنِ رَبِّهِ وَمَن يَزِغ مِنهُم عَن أَمرِنا نُذِقهُ مِن عَذابِ السَّعيرِ
34|13|يَعمَلونَ لَهُ ما يَشاءُ مِن مَحٰريبَ وَتَمٰثيلَ وَجِفانٍ كَالجَوابِ وَقُدورٍ راسِيٰتٍ اعمَلوا ءالَ داوۥدَ شُكرًا وَقَليلٌ مِن عِبادِىَ الشَّكورُ
34|14|فَلَمّا قَضَينا عَلَيهِ المَوتَ ما دَلَّهُم عَلىٰ مَوتِهِ إِلّا دابَّةُ الأَرضِ تَأكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الجِنُّ أَن لَو كانوا يَعلَمونَ الغَيبَ ما لَبِثوا فِى العَذابِ المُهينِ
34|15|لَقَد كانَ لِسَبَإٍ فى مَسكَنِهِم ءايَةٌ جَنَّتانِ عَن يَمينٍ وَشِمالٍ كُلوا مِن رِزقِ رَبِّكُم وَاشكُروا لَهُ بَلدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفورٌ
34|16|فَأَعرَضوا فَأَرسَلنا عَلَيهِم سَيلَ العَرِمِ وَبَدَّلنٰهُم بِجَنَّتَيهِم جَنَّتَينِ ذَواتَى أُكُلٍ خَمطٍ وَأَثلٍ وَشَيءٍ مِن سِدرٍ قَليلٍ
34|17|ذٰلِكَ جَزَينٰهُم بِما كَفَروا وَهَل نُجٰزى إِلَّا الكَفورَ
34|18|وَجَعَلنا بَينَهُم وَبَينَ القُرَى الَّتى بٰرَكنا فيها قُرًى ظٰهِرَةً وَقَدَّرنا فيهَا السَّيرَ سيروا فيها لَيالِىَ وَأَيّامًا ءامِنينَ
34|19|فَقالوا رَبَّنا بٰعِد بَينَ أَسفارِنا وَظَلَموا أَنفُسَهُم فَجَعَلنٰهُم أَحاديثَ وَمَزَّقنٰهُم كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ
34|20|وَلَقَد صَدَّقَ عَلَيهِم إِبليسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعوهُ إِلّا فَريقًا مِنَ المُؤمِنينَ
34|21|وَما كانَ لَهُ عَلَيهِم مِن سُلطٰنٍ إِلّا لِنَعلَمَ مَن يُؤمِنُ بِالءاخِرَةِ مِمَّن هُوَ مِنها فى شَكٍّ وَرَبُّكَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ حَفيظٌ
34|22|قُلِ ادعُوا الَّذينَ زَعَمتُم مِن دونِ اللَّهِ لا يَملِكونَ مِثقالَ ذَرَّةٍ فِى السَّمٰوٰتِ وَلا فِى الأَرضِ وَما لَهُم فيهِما مِن شِركٍ وَما لَهُ مِنهُم مِن ظَهيرٍ
34|23|وَلا تَنفَعُ الشَّفٰعَةُ عِندَهُ إِلّا لِمَن أَذِنَ لَهُ حَتّىٰ إِذا فُزِّعَ عَن قُلوبِهِم قالوا ماذا قالَ رَبُّكُم قالُوا الحَقَّ وَهُوَ العَلِىُّ الكَبيرُ
34|24|قُل مَن يَرزُقُكُم مِنَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ قُلِ اللَّهُ وَإِنّا أَو إِيّاكُم لَعَلىٰ هُدًى أَو فى ضَلٰلٍ مُبينٍ
34|25|قُل لا تُسـَٔلونَ عَمّا أَجرَمنا وَلا نُسـَٔلُ عَمّا تَعمَلونَ
34|26|قُل يَجمَعُ بَينَنا رَبُّنا ثُمَّ يَفتَحُ بَينَنا بِالحَقِّ وَهُوَ الفَتّاحُ العَليمُ
34|27|قُل أَرونِىَ الَّذينَ أَلحَقتُم بِهِ شُرَكاءَ كَلّا بَل هُوَ اللَّهُ العَزيزُ الحَكيمُ
34|28|وَما أَرسَلنٰكَ إِلّا كافَّةً لِلنّاسِ بَشيرًا وَنَذيرًا وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ
34|29|وَيَقولونَ مَتىٰ هٰذَا الوَعدُ إِن كُنتُم صٰدِقينَ
34|30|قُل لَكُم ميعادُ يَومٍ لا تَستَـٔخِرونَ عَنهُ ساعَةً وَلا تَستَقدِمونَ
34|31|وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لَن نُؤمِنَ بِهٰذَا القُرءانِ وَلا بِالَّذى بَينَ يَدَيهِ وَلَو تَرىٰ إِذِ الظّٰلِمونَ مَوقوفونَ عِندَ رَبِّهِم يَرجِعُ بَعضُهُم إِلىٰ بَعضٍ القَولَ يَقولُ الَّذينَ استُضعِفوا لِلَّذينَ استَكبَروا لَولا أَنتُم لَكُنّا مُؤمِنينَ
34|32|قالَ الَّذينَ استَكبَروا لِلَّذينَ استُضعِفوا أَنَحنُ صَدَدنٰكُم عَنِ الهُدىٰ بَعدَ إِذ جاءَكُم بَل كُنتُم مُجرِمينَ
34|33|وَقالَ الَّذينَ استُضعِفوا لِلَّذينَ استَكبَروا بَل مَكرُ الَّيلِ وَالنَّهارِ إِذ تَأمُرونَنا أَن نَكفُرَ بِاللَّهِ وَنَجعَلَ لَهُ أَندادًا وَأَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمّا رَأَوُا العَذابَ وَجَعَلنَا الأَغلٰلَ فى أَعناقِ الَّذينَ كَفَروا هَل يُجزَونَ إِلّا ما كانوا يَعمَلونَ
34|34|وَما أَرسَلنا فى قَريَةٍ مِن نَذيرٍ إِلّا قالَ مُترَفوها إِنّا بِما أُرسِلتُم بِهِ كٰفِرونَ
34|35|وَقالوا نَحنُ أَكثَرُ أَموٰلًا وَأَولٰدًا وَما نَحنُ بِمُعَذَّبينَ
34|36|قُل إِنَّ رَبّى يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَيَقدِرُ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ
34|37|وَما أَموٰلُكُم وَلا أَولٰدُكُم بِالَّتى تُقَرِّبُكُم عِندَنا زُلفىٰ إِلّا مَن ءامَنَ وَعَمِلَ صٰلِحًا فَأُولٰئِكَ لَهُم جَزاءُ الضِّعفِ بِما عَمِلوا وَهُم فِى الغُرُفٰتِ ءامِنونَ
34|38|وَالَّذينَ يَسعَونَ فى ءايٰتِنا مُعٰجِزينَ أُولٰئِكَ فِى العَذابِ مُحضَرونَ
34|39|قُل إِنَّ رَبّى يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ وَيَقدِرُ لَهُ وَما أَنفَقتُم مِن شَيءٍ فَهُوَ يُخلِفُهُ وَهُوَ خَيرُ الرّٰزِقينَ
34|40|وَيَومَ يَحشُرُهُم جَميعًا ثُمَّ يَقولُ لِلمَلٰئِكَةِ أَهٰؤُلاءِ إِيّاكُم كانوا يَعبُدونَ
34|41|قالوا سُبحٰنَكَ أَنتَ وَلِيُّنا مِن دونِهِم بَل كانوا يَعبُدونَ الجِنَّ أَكثَرُهُم بِهِم مُؤمِنونَ
34|42|فَاليَومَ لا يَملِكُ بَعضُكُم لِبَعضٍ نَفعًا وَلا ضَرًّا وَنَقولُ لِلَّذينَ ظَلَموا ذوقوا عَذابَ النّارِ الَّتى كُنتُم بِها تُكَذِّبونَ
34|43|وَإِذا تُتلىٰ عَلَيهِم ءايٰتُنا بَيِّنٰتٍ قالوا ما هٰذا إِلّا رَجُلٌ يُريدُ أَن يَصُدَّكُم عَمّا كانَ يَعبُدُ ءاباؤُكُم وَقالوا ما هٰذا إِلّا إِفكٌ مُفتَرًى وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لِلحَقِّ لَمّا جاءَهُم إِن هٰذا إِلّا سِحرٌ مُبينٌ
34|44|وَما ءاتَينٰهُم مِن كُتُبٍ يَدرُسونَها وَما أَرسَلنا إِلَيهِم قَبلَكَ مِن نَذيرٍ
34|45|وَكَذَّبَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وَما بَلَغوا مِعشارَ ما ءاتَينٰهُم فَكَذَّبوا رُسُلى فَكَيفَ كانَ نَكيرِ
34|46|قُل إِنَّما أَعِظُكُم بِوٰحِدَةٍ أَن تَقوموا لِلَّهِ مَثنىٰ وَفُرٰدىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّروا ما بِصاحِبِكُم مِن جِنَّةٍ إِن هُوَ إِلّا نَذيرٌ لَكُم بَينَ يَدَى عَذابٍ شَديدٍ
34|47|قُل ما سَأَلتُكُم مِن أَجرٍ فَهُوَ لَكُم إِن أَجرِىَ إِلّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ شَهيدٌ
34|48|قُل إِنَّ رَبّى يَقذِفُ بِالحَقِّ عَلّٰمُ الغُيوبِ
34|49|قُل جاءَ الحَقُّ وَما يُبدِئُ البٰطِلُ وَما يُعيدُ
34|50|قُل إِن ضَلَلتُ فَإِنَّما أَضِلُّ عَلىٰ نَفسى وَإِنِ اهتَدَيتُ فَبِما يوحى إِلَىَّ رَبّى إِنَّهُ سَميعٌ قَريبٌ
34|51|وَلَو تَرىٰ إِذ فَزِعوا فَلا فَوتَ وَأُخِذوا مِن مَكانٍ قَريبٍ
34|52|وَقالوا ءامَنّا بِهِ وَأَنّىٰ لَهُمُ التَّناوُشُ مِن مَكانٍ بَعيدٍ
34|53|وَقَد كَفَروا بِهِ مِن قَبلُ وَيَقذِفونَ بِالغَيبِ مِن مَكانٍ بَعيدٍ
34|54|وَحيلَ بَينَهُم وَبَينَ ما يَشتَهونَ كَما فُعِلَ بِأَشياعِهِم مِن قَبلُ إِنَّهُم كانوا فى شَكٍّ مُريبٍ
Тарчумаи Сураи Сабо
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!
1.Ситоиш аз они Худоест, ки ҳар чӣ дар осмонҳову ҳар чӣ дар замин аст, аз они ӯст. Ва дар он ҷаҳон низ ситоиш аз они ӯст ва ӯ ҳакиму огоҳ аст!
2.Ҳар чиро, ки дар замин фурӯ шавад ва ҳар чиро, ки аз замин берун ояд ва ҳар чиро, ки аз осмон фуруд ояд ва ҳар чиро, ки бар осмон боло равад, медонад. Ва ӯ меҳрубону омурзанда аст!
3.Кофирон гуфтанд: «Моро қиёмат нахоҳад омад!» Бигӯ: «Чаро, савганд ба Парвардигорам, ки донандаи илми ғайб аст, албатта, (қиёмат) шуморо хоҳад омад, ҳеҷ чиз аз назари Худо, ғоиб нест, агар чи ба қадри заррае бошад, дар осмонҳову замин, ҳатто он чи ки хурдтар аз зарра ё бузургтар аз он бошад, ҳама дар китоби мубин2 омадааст»,
4. то касонеро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, подош диҳад. Барои онҳост омурзиш ва ризқи некӯ.
5. Ва онон, ки ба оёти Мо дарафтоданд, то Моро ба нотавонӣ оранд, барояшон азобест сахт дардовар.
6.Онон, ки аз дониш баҳрамандӣ ёфтаанд, медонанд, ки он чӣ аз ҷониби Парвардигорат бар ту нозил шудааст, ҳақ аст ва ба роҳи Худои пирӯзманди сутуданӣ роҳ менамояд.
7.Кофирон гуфтанд: (ба якдигар масхаракунон)«Оё мехоҳед ба марде далолататон кунем, ки шуморо хабар медиҳад»: «Он гоҳ ки пора-пора шавед ва рез-рез (узвҳоятон аз якдигар ҷудо шуда хок шаванд), албатта, аз нав офарида, хоҳед шуд?
8.Оё бар Худо дурӯғ мебандад, ё девонааст»? На, онон, ки ба охират имон надоранд, дар азобанд ва сахт аз роҳ дуранд.
9.Оё ба пеши рӯй ё пушти сари худ аз осмонҳову замин наменигаранд? Агар бихоҳем, онҳоро дар замин фурӯ мебарем ё қитъае аз осмонро бар сарашон меафканем. Албатта, дар ин барои ҳар бандае, ки ба Худо бозмегардад, ибратест.
10. Ва дар ҳақиқат, Довудро аз сӯи худ фазилате додем, ки эй кӯҳҳо ва эй паррандагон, бо ӯ (дар тасбеҳ гуфтан ва тақдис) ҳамовоз шавед. Ва оҳанро барояш нарм кардем.
11. ки зиреҳҳои (ҷавшан, либосҳои ҷангӣ, даръ) баланд бисоз ва дар бофтани зиреҳ андозаҳоро нигаҳ дор. Ва корҳои шоиста кунед, ки албатта, Ман ба корҳоятон биноам!
12. Ва бодро роми Сулаймон кардем. Бомдодон якмоҳа роҳ мерафт ва шабонгоҳ якмоҳа роҳ. Ва чашмаи мисро барояш ҷорӣ сохтем ва гурӯҳе аз девҳо ба фармони Мо назди ӯ кор мекардан ва агар яке аз онҳо аз фармони Мо сар мепечид, ба ӯ азоби оташи сӯзонро мечашонидем.
13. Барои вай ҳар чӣ мехост, аз биноҳои баланд ва суратҳо ва косаҳое чун ҳавз ва дегҳои маҳками бар ҷой, месохтанд. Эй хонадони Довуд, барои сипосгузорӣ коре кунед ва андаке аз бандагони ман сипосгузоранд.
14. Чун маргро бар ӯ муқаррар кардем, девҳоро бар маргаш на- огоҳонид, магар кирми чубхорае, ки асояшро (наздики як сол ) мехоид. Пас, вақте ки ӯ (Сулаймон) биафтид, девҳо фаҳмиданд, ки агар илми ғайбро медонистанд, дар азоби хоркунанда намемонданд.
15.Мардуми Саборо дар истиқоматгоҳашон ибрате буд: ду боғ доштанд, яке аз ҷониби рост ва яке аз ҷониби чап. Аз он чӣ Парвардигоратон ба шумо рӯзӣ додааст, бихӯред ва шукри ӯ ба ҷой оваред. Шаҳре хушу покиза ва Парвардигоре омурзанда!
16. Рӯй гардонданд. Мо низ сели вайронгарро бар онҳо фиристодем ва ду боғашонро ба ду боғ бадал кардем, бо мевае талх ва шӯраг ва андаке сидр (номи дарахт).
17. Онҳоро, ки носипос буданд, инчунин ҷазо додем. Оё Мо ҷуз носипосонро ҷазо медиҳем?
18. Миёни онон аз қарияҳое (деҳаҳое), ки баракат дода будем, шаҳрҳое ободон ва бар сари роҳ падид овардем. Ва манзилҳои баробар муъайян кардем. «Дар он роҳҳо боамну осоиштагӣ шабҳову рӯзҳо сафар кунед!»
19. Бар хештан ситам карданд ва гуфтанд: «Эй Парвардигори мо, манзилгоҳҳои моро аз ҳам дур гардон!» Мо низ афсонаи рӯзгорашон гардонидем ва сахт парокандаашон сохтем ва дар ин ибратҳост барои сабркунандагони сипосгузор!
20. Шайтон гумони худро дар бораи онҳо дуруст ёфт. Ва ҷуз гурӯҳе аз мӯъминон дигарон аз ӯ пайравӣ карданд.
21. Ва шайтонро бар онон ғолибияте набуд, магар он ки мехостем маълум дорем, ки чӣ касоне ба қиёмат имон доранд ва чӣ касоне аз он дар шак ҳастанд. Ва Парвардигори ту нигаҳбони ҳар чизест!
22. Бигӯ: «Бихонед касонеро, ки ҷуз Худои якто Худо мепиндоред!» Молики заррае, дар осмонҳову замин нестанд ва дар офариниши он ду ширкате надоштаанд ва Худоро дар офариниш ёрӣ накардаанд.
23.Шафоъат назди Худо суд накунад, магар дар бораи касе, ки ӯ худ иҷозат диҳад. Ва чун тарс аз дилҳояшон биравад, гӯянд: «Парвардигоратон чӣ гуфт?» Гӯянд: «Сухани ҳақ гуфт. Ва ӯ баландмартабаву бузург аст!»
24.Бигӯ: «Аз осмонҳову замин чӣ касе, ба шумо рӯзӣ медиҳад?» Бигӯ: «Худои якто». Дар ҳақиқат ё мо (паёмбар ва мӯъминон) ё шумо (мушрикон) дар роҳи ҳидоят ҳастем ё дар гумроҳии ошкор.
25.Бигӯ: «Агар мо гуноҳе кунем, шуморо бозхост намекунанд ва агар шумо гуноҳе, кардед, моро бозхост нахоҳанд кард».
26.Бигӯ: «Парвардигори мо мову шуморо гирд меоварад, сипас миёни мо ба ҳақ доварӣ мекунад. Зеро ӯст ҳукмкунандаву доно!»
27.Бигӯ: «Онҳоеро, ки шарики Худо пиндоштед, ба ман нишон бидиҳед! Ҳаргиз, ӯст Худои пирӯзманду ҳаким!»
28.Туро ба паёмбарӣ фиристодем, бар ҳамаи мардум: муждадиҳандаву бимдиҳанда. Вале бештари мардум намедонанд.
29.Ва мегӯянд: «Агар рост мегӯед, ин ваъда (қиёмат) чӣ вақт фаро мерасад?»
30.Бигӯ: «Он рӯз, ки меъоди (ваъдагоҳи) шумост, на соате таъхир кунед ва на соате пеш афтед».
31.Ва кофирон гуфтанд: «Мо, ҳаргиз, на ба ин Қуръон имон меоварем ва на ба китобҳои пеш аз он!» Агар бубинӣ он рӯз, ки ситамкоронро ба пешгоҳи Парвардигорашон нигоҳ доранд, ҳар кас гуноҳи худ ба гардани дигаре андозад. Забуншудагон (хоршудагон) ба қудратмандон гӯянд: «Агар шумо набудед, мо имон оварда будем».
32. Қудратмандон ба забуншудагон гӯянд: «Оё аз он пас, ки шуморо ба роҳи ҳидоят фаро хонданд, мо шуморо боздоштем? На, шумо худ гунаҳкор будед!»
33. Забуншудагон ба қудратмандон гӯянд: «На, шумо шабу рӯз ҳила мекардед, он гоҳ ки моро фармон медодед, ки ба Худои барҳақ кофир шавем ва барои ӯ шариконе қарор диҳем!» Ва чун азобро бубинанд, дар дил пушаймонӣ кунанд. Ва Мо ғулҳоро (тавқҳои азобро) бар гардани кофирон бигузорем. Оё на чунин аст, ки дар баробари аъмолашон ҷазо дода мешаванд?
34. Мо ҳеҷ бимдиҳандае ба деҳае нафиристодем, ҷуз он ки тавонгарони бо айшу ишраташ гуфтанд: «Мо ба он чӣ шуморо ба он фиристодаанд, имон намеоварем».
35. Ва гуфтанд: «Амволу авлоди мо аз ҳама бештар аст ва касе моро азоб накунад».
36. Бигӯ: «Парвардигори ман аст, ки рӯзии ҳар касро, ки бихоҳад, фаровон мекунад ва бар ҳар кӣ бихоҳад, танг мегирад. Вале бештари мардум намедонанд».
37. Амволу авлодатон чизе нест, ки шуморо ба Мо наздик созад. Магар онон, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, ки подоши инҳо ба сабаби аъмолашон ду баробар аст ва эмин дар ғурфаҳои биҳишт ҳастанд.
38. онон, ки ба оёти Мо метозанд ва мепиндоранд, ки аз Мо мегурезанд, дар азоб ҳозир карда мешаванд.
39. Бигӯ: «Парвардигори ман аст, ки рӯзии ҳар кӣ аз бандагонашро, ки бихоҳад, фаровон мекунад ё ӯро ба тангӣ меафканад». Ва агар чизе садақа кунед, ивазашро хоҳад дод ва ӯ беҳтарини рӯзидиҳандагон аст!
40.Рӯзе, ки ҳамаро гирд оварад (Худованд), он гоҳ малоикаро гӯяд: «Оё инҳо буданд, ки шуморо мепарастиданд?
41.Мегӯянд: «Ту покӣ. Ту валии мо ҳастӣ, на онҳо. Инҳо ҷинҳоро мепарастиданд ва бештаринашон ба онҳо имон доштанд».
42.Он рӯз ба якдигар ҳеҷ суду зиёне натавонед расонд. Ва ба ситамкорон гӯем: «Бичашед азоби оташро, ки дурӯғаш мепиндоштед!»
43.Чун оёти равшани Мо бар онон хонда шуд, гуфтанд: «ин мардест, ки мехоҳад шуморо аз он чӣ падаронатон мепарастиданд, боздорад». Ва гуфтанд: «Ин ҷуз дурӯғе ба ҳам бофта чизи дигаре нест!» Ва касоне, ки ба Худо кофир шуда буданд, чун сухани ҳақ бар онҳо нозил шуд, гуфтанд: «Ин чизе ҷуз ҷодуе ошкор нест!»
44.Пеш аз ин китобҳое, ки онро бихонанд, ба онҳо (мушрикони араб) надодаем ва пеш аз ту бимдиҳандае бар онҳо нафиристодаем.
45.Ва касоне, ки пеш аз онҳо буданд, паёмбаронро дурӯғгӯ хонданд ва инҳо худ ба даҳяки он чӣ ба онҳо дода будем, нарасидаанд ва бо ин ҳол паёмбарони Маро дурӯғгӯ шумориданд. Пас, уқубати Ман чӣ сахт буд!
46. Бигӯ: «Ба таҳқиқ, шуморо дар як чиз панд медиҳам: ду-ду ва як-як барои (ибодати) Худо бархезед. Сипас бияндешед, то бидонед, ки дар ёри шумо3 девонагие нест.ӯст, ки шуморо пеш аз омадани азобе шадид, метарсонад!»
47.Бигӯ: «Ҳар музде, ки аз шумо талабидаам, аз они худатон бод. Музди ман танҳо бар ӯҳдаи Худост. ӯст, ки бар ҳар коре нозир аст!»
48.Бигӯ: «ҳаройна, Парвардигори ман илҳомбахши сухани ҳақ аст. Донои ғайбҳост!»
49.Бигӯ: «Ҳақ (Қуръон) омад ва ботил бознаёяд (дар партави нури ҳақ асаре аз он намонад ва нобуд шавад) ва ёрои бозгаштанаш нест!»
50.Бигӯ (ба мушрикони бутпараст): «Агар ман (бо тарки бутҳо ва дурӣ аз ойини шумо) гумроҳ шавам, албатта, зиёнаш бар ман аст (ва ҷазои онро мебинам) ва агар бо роҳи ҳидоят равам, ба он аст, ки Парвардигори ман ба ман ваҳй мекунад. ҳаройна, ӯ шунавову наздик аст (ва гуфтору кирдори мо бар ӯ пинҳон намемонад)!»
51.Агар бубинӣ (ҳоли ситамкоронро), он гоҳ, ки сахт битарсанд ва раҳоияшон набошад (аз азоби алим) ва аз маконе наздик гирифторашон созад.
52.(Ба ҳангоми гирифтор шудан дар чанголи муҷозоти илоҳӣ) гӯянд: «Инак, имон овардем (ба Худо, паёмбар ва қуръон). Аммо аз он ҷои дур (аз дунёи фонӣ, ки ҷойи пазириши имон ва киштзори охират буд) чӣ сон ба он (имон) даст ёбанд?.
53.Пеш аз ин (дар замони ҳаёт, ки аз ақлу ихтиёр ва ирода бар- хӯрдор буданд) кофир шуда буданд (ба Худо, паёмбар ва қуръон) ва ба гумони хеш (ба он) тӯҳмат мезаданд.
54.Миёни онҳо ва он орзу, ки доранд (ки пазириши имони онҳо ва наҷот аз азоб аст), ҷудоӣ афтод. Ҳамчунон ки бо дигарон, ки чунин меандешиданд ва сахт дар шубҳа буданд, низ чунин шуд. ҳаройна, онҳо сахт дар шубҳа буданд (ва зиндагиро пайваста бо гумони ботил ба сар бурданд).
