СУРАТУ-Ш-ШУРО бо хати кирили
(53 ояҳ) (СУраи 42)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Ҳа, Мим. 1. Ъайн.Син .Қоф. 2. Казалика йуҳи илайка ва ила-л-лазина мин қабликаллоҳу-л-Ъазизу-л-Ҳаким. 3. Лаҳу ма фи-с-самавати ва ма фи-л-арзи ва Ҳува-л Ъалийю-л-Ъазим.4. Такаду-с-самавату ятафаттауна мин фавқиҳинн. Ва-л-малаикату юсаббиҳуна би ҳамди Раббиҳим ва ястағфируна ли ман фи-л-арз. Ала инналлоҳа Ҳува-л-Ғафуру-р-Раҳим. 5. Ва-л лазинаттахазу мин дуниҳи авлийааллоҳу ҳафизун ъалайҳим ва ма анта ъалайҳим би вакил. 6. Ва казалика авҳайна илайка Қур-анан ъарабиййа-л ли тунзира Умма-л-қуро ва ман ҳавлаҳа ва тунзира явма-л ҷамъи ла райба фиҳ. Фариқун фи-л-Ҷаннати ва фариқун фи-с-Саъир.7. Ва лав шааллоҳу ла ҷаъалаҳум уммата-в ваҳидата-в ва лаки-й юдхилу ма-й яшау фи раҳматиҳ. Ва-з-золимуна ма лаҳум-м ми-в валиййи-в ва ла насир. 8. Амиттахазу мин дуниҳи авлийаъ. Фаллоҳу Ҳува-л-валийю ва Ҳува юҳйи-л-мавта ва Ҳува ъала кулли шай-ин қадир. 9. Ва махталафтум фиҳи мин шай-ин фа ҳукмуҳу илаллоҳ. 3 аликумуллоҳу Рабби ъалайҳи таваккалту ва илайҳи униб. 10.
Фатиру-с-самавати ва-л-арз. Ҷаъала лакум-м мин анфусикум азваҷа-в ва мина-л-анъами азваҷа-и язраукум фиҳ. Лайса камислиҳи шай-ув ва Ҳува-с Самиъу-л-Басир. 11. Лаҳу мақолиду-с-самавати ва-л арз. Ябсуту-р-ризқа лима-й яшау ва яқдир. Иннаҳу би кулли шай-ин Ъалим. 12. Шараъа лакум-м мина-д дини ма вассо биҳи Нуҳа-в ва-л-лази авҳайна илайка ва ма вассайна биҳи Иброҳима ва Муса ва Ъиса ан ақиму-д-дина ва ла татафаррақу фиҳ. Кабура ъала-л мушрикина ма тадъуҳум илайҳ. Аллоҳу яҷтаби илайҳи ма-й яшау ва яҳди илайҳи ма-й юниб. 13. Ва ма тафаррақу илла мим баъди ма ҷааҳуму-л-ъилму бағям байнаҳум. Ва лав ла калиматун сабақат ми-р Раббика ила аҷали-м мусамма-л ла қузия байнаҳум. Ва инна-л-лазина урису-л-китаба мим баъдиҳим лафи шакки-м минҳу муриб.14. Фа ли залика фадъу вастақим кама умирта ва ла таттабиъ аҳвааҳум. Ва қул аманту би ма анзалаллоҳу мин китаб. Ва умирту ли аъдила байнакум. Аллоҳу Раббуна ва Раббукум лана аъмалуна ва лакум аъмалукум. Ла ҳуҷҷата байнана ва байнакум. Аллоҳу яҷмаъу байнана ва илайҳи-л-масир. 15.
Ва-л-лазина юҳаҷҷуна филлаҳи мим баъди мастуҷиба лаҳу ҳуҷҷатуҳум даҳизатун ъинда Раббиҳим ва ъалайҳим ғазабу-в ва лаҳум ъазабун шадид. 16. Аллоҳу-л-лази анзала-л-китаба би-л ҳаққи ва-л-мйзан. Ва ма юдрйка лаъалла-с-саъата қариб. 17. Ястаъҷилу биҳа-л-лазина ла юъминуна биҳа. Ва-л-лазина аману мушфиқуна минҳа ва яъламуна аннаҳа-л-ҳаққ. Ала инна-л-лазина юмаруна фи-с-саъати лафи залалим баъид. 18. Аллоҳу латифум би ъибадиҳи ярзуқу ма-й яшаъ. Ва Ҳува-л-Қавийю-л-Ъазиз. 19. Ман кана юриду ҳарса-л ахирати назид лаҳу фи ҳарсиҳ. Ва ман кана юриду ҳарса-д-дунйа нуътиҳи минҳа ва ма лаҳу фи-л ахирати мин-н-насиб. 20. Ам лаҳум шуракау шараъу лаҳум-м мина-д-дини ма лам яъзам биҳиллаҳ. Ва лав ла калимату-л-фасли ла қузия байнаҳум. Ва инна-з- золимина лаҳум ъазабун алим. 21. Тара-з-золимина мушфиқина мим ма касабу ва ҳува вақиъум биҳим. Ва-л-лазина аману ва ъамилу-с-солиҳати фи равздти-л-ҷаннат. Лаҳум-м ма яшауна ъинда Раббиҳим. Залика ҳува-л-фазлу-л-кабир. 22.
Залика-л-лази юбашшируллоҳу ъибадаҳу-л-лазина аману ва ъамилу-с-солиҳат. Қул ла ас-алукум ъалайҳи аҷран илла-л-маваддата фи-л-қурба. Ва май яқтариф ҳасанатан-н-назид лаҳу фиҳа ҳусна. Инналлоҳа Ғафурун Шакур. 23. Ам яқулунафтаро ъалаллоҳи казиба. Фа ий яшайллаҳу яхтим ъала қалбик. Ва ямҳуллоҳу-л-батила вз юҳиққу-л-ҳаққа би калиматиҳ. Иннаҳу Ъалимум би зати-с-судур. 24. Ва Ҳува-л-лази яқбалу-т-тавбата ъан ъибадиҳи ва яъфу ъани-с-саййиати ва яъламу ма тафъалун. 25. Ва ястаҷйбу-л-лазина аману ва ъамилу-с-солиҳати ва язидуҳум-м мин фазлиҳ. Ва-л-кафируна лаҳум ъазабун шадид. 25. Ва лав басаталлоҳу-р-ризқа ли ъибадиҳи ла бағав фи-л-арзи ва лаки-й юназзилу би қадари-м ма яшаъ. Иннаҳу би ъибадиҳи Хабирум Басир. 27. Ва Ҳува-л-лази юназзилу-л-ғайса мим баъди ма қанату ва яншуру раҳматаҳ. Ва Ҳува-л Валийю-л-Ҳамид. 28. Ва мин айтиҳи халқу-с самавати ва-л-арзи ва ма басса фиҳима мин даббаҳ. Ва Ҳува ъала ҷамъиҳим иза яшау қадир. 29. Ва ма асобакум-м мим мусибатин фа би ма касабат айдикум ва яъфу ъан касир. 30. Ва ма антум би муъҷизина фи-л-арз. Ва ма лакум-м мин диниллаҳи ми-в валиййи-в ва ла насир. 31.
Ва мин айатиҳи-л- ҷавари фи-л-баҳри ка-л-аълам. 32. Ий яшаъ юскини-р-риҳа фа язлална равакида ъала заҳриҳ. Инна фи залика ла айати-л ли кулли саббарин шакур. 33. Ав йубиқҳунна би ма касабу ва яъфу ъан касир. 34. Ва яълама-л-лазина юҷадилуна фи айатина ма лаҳум-м мим маҳис. 35. Фа ма утитум-м мин шай-ин фа матаъу-л ҳайати-д-дунйа. Ва ма ъиндаллоҳи хайру-в ва абқо лил лазина аману ва ъала Раббиҳим ятаваккалун. 36. Ва-л-лазина яҷтанибуна кабайра-л-исми ва-л-фаваҳиша ва иза ма ғазибу ҳум яғфирун. 37. Ва-л-лазина-стаҷабу ли Раббиҳим ва ақому-с-салата ва амруҳум шурд байнаҳум ва мим ма разақнаҳум юнфиқун.38. Ва-л- лазина иза асобаҳуму-л-бағю ҳум янтасирун. 39. Ва ҷазау саййиатин саййиату-м мислуҳа. Фа ман ъафа ва аслаҳа фа аҷруҳу ъалаллоҳ. Иннаҳу ла юҳиббу-з-золимин. 40. Ва ламанинтасара баъда зулмиҳи фа улайка ма ъалайҳим-м мин сабил. 41. Иннама-с-сабилу ъала-л-лазина язлимуна-н-наса ва ябғуна фи-л-арзи би ғайри-л-ҳаққ. Улайка лаҳум ъазабун алим. 42. Ва ламан сабара ва ғафара инна залика ла мин ъазми-л-умур. 43. Ва ма-й юзлилиллаҳу фа ма лаҳу ми-в валиййи-м мим баъдиҳ. Ва тара-з-золимина ламма рааву-л-ъазаба яқулуна ҳал ила марадди-м мин сабил. 44.
Ва тароҳум юъразуна ъалайҳа хошиъина мина-з зулли янзуруна мин тарфин хафийй. Ва қола-л лазина аману инна-л-хосирина-л-лазина хасиру анфусаҳум ва аҳлиҳим явма-л-қийамаҳ. Ала инна-з- золимина фи ъазаби-м-муқим. 45. Ва ма кана лаҳум-м мин авлийаа янсурунаҳум-м мин дуниллаҳ. Ва ма-и юзлилиллаҳу фа ма лаҳу мин сабил. 46. Истаҷибу ли Раббикум-м мин қабли ай яътия явму-л ла марадда лаҳу миналлоҳ. Ма лакум-м мим малҷай-й явмаизи-в ва ма лакум-м мин-н-накир. 47. Фа ин аъразу фа ма арсалнака ъалайҳим ҳафизо. Ин ъалайка илла-л балағ. Ва инна иза азақна-л-инсана минна раҳматан фариҳа биҳа. Ва ин тусибҳум саййиатум би ма қаддамат айдиҳим фа инна-л-инсана кафур. 48. Лиллаҳи мулку-с-самавати ва-л-арз. Яхлуқу ма яшаъ. Яҳабу ли ма-й яшау инаса-в ва яҳабу лима-й-яшау-з зукур. 49. Ав юзаввиҷуҳум зукрона-в ва инаса. Ва яҷъалу ма-й яшау ъақима. Иннаҳу Ъалимун Қадир. 50. у Ва ма кана ли башарин ай юкаллимаҳуллоҳу илла ваҳян ав ми-в варои ҳиҷабин ав юрсила расулан фа йуҳия би изниҳи ма яшаъ. Иннаҳи Ъалийюн Ҳаким. 51.
Ва казалика авҳайна илайка руҳам-м мин амрина. Ма кунта тадри ма-л-китабу ва ла-л-иману ва лакин ҷаъалнаҳу нуран-н-наҳдй биҳи ман-н-нашау мин ъибадина. Ва иннака латаҳди ила сироти-м мустақим. 52. Сиротиллаҳи-л-лази лаҳу ма фи-с-самавати ва ма фи-л-арз. Ала илаллоҳи тасиру-л-умур. 53.
Сураи Шӯро бо хати арабӣ
42|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ حم
42|2|عسق
42|3|كَذٰلِكَ يوحى إِلَيكَ وَإِلَى الَّذينَ مِن قَبلِكَ اللَّهُ العَزيزُ الحَكيمُ
42|4|لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ وَهُوَ العَلِىُّ العَظيمُ
42|5|تَكادُ السَّمٰوٰتُ يَتَفَطَّرنَ مِن فَوقِهِنَّ وَالمَلٰئِكَةُ يُسَبِّحونَ بِحَمدِ رَبِّهِم وَيَستَغفِرونَ لِمَن فِى الأَرضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ
42|6|وَالَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِهِ أَولِياءَ اللَّهُ حَفيظٌ عَلَيهِم وَما أَنتَ عَلَيهِم بِوَكيلٍ
42|7|وَكَذٰلِكَ أَوحَينا إِلَيكَ قُرءانًا عَرَبِيًّا لِتُنذِرَ أُمَّ القُرىٰ وَمَن حَولَها وَتُنذِرَ يَومَ الجَمعِ لا رَيبَ فيهِ فَريقٌ فِى الجَنَّةِ وَفَريقٌ فِى السَّعيرِ
42|8|وَلَو شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُم أُمَّةً وٰحِدَةً وَلٰكِن يُدخِلُ مَن يَشاءُ فى رَحمَتِهِ وَالظّٰلِمونَ ما لَهُم مِن وَلِىٍّ وَلا نَصيرٍ
42|9|أَمِ اتَّخَذوا مِن دونِهِ أَولِياءَ فَاللَّهُ هُوَ الوَلِىُّ وَهُوَ يُحىِ المَوتىٰ وَهُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ
42|10|وَمَا اختَلَفتُم فيهِ مِن شَيءٍ فَحُكمُهُ إِلَى اللَّهِ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبّى عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَإِلَيهِ أُنيبُ
42|11|فاطِرُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ جَعَلَ لَكُم مِن أَنفُسِكُم أَزوٰجًا وَمِنَ الأَنعٰمِ أَزوٰجًا يَذرَؤُكُم فيهِ لَيسَ كَمِثلِهِ شَيءٌ وَهُوَ السَّميعُ البَصيرُ
42|12|لَهُ مَقاليدُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَيَقدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ
42|13|شَرَعَ لَكُم مِنَ الدّينِ ما وَصّىٰ بِهِ نوحًا وَالَّذى أَوحَينا إِلَيكَ وَما وَصَّينا بِهِ إِبرٰهيمَ وَموسىٰ وَعيسىٰ أَن أَقيمُوا الدّينَ وَلا تَتَفَرَّقوا فيهِ كَبُرَ عَلَى المُشرِكينَ ما تَدعوهُم إِلَيهِ اللَّهُ يَجتَبى إِلَيهِ مَن يَشاءُ وَيَهدى إِلَيهِ مَن يُنيبُ
42|14|وَما تَفَرَّقوا إِلّا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم وَلَولا كَلِمَةٌ سَبَقَت مِن رَبِّكَ إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِىَ بَينَهُم وَإِنَّ الَّذينَ أورِثُوا الكِتٰبَ مِن بَعدِهِم لَفى شَكٍّ مِنهُ مُريبٍ
42|15|فَلِذٰلِكَ فَادعُ وَاستَقِم كَما أُمِرتَ وَلا تَتَّبِع أَهواءَهُم وَقُل ءامَنتُ بِما أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتٰبٍ وَأُمِرتُ لِأَعدِلَ بَينَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَرَبُّكُم لَنا أَعمٰلُنا وَلَكُم أَعمٰلُكُم لا حُجَّةَ بَينَنا وَبَينَكُمُ اللَّهُ يَجمَعُ بَينَنا وَإِلَيهِ المَصيرُ
42|16|وَالَّذينَ يُحاجّونَ فِى اللَّهِ مِن بَعدِ مَا استُجيبَ لَهُ حُجَّتُهُم داحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِم وَعَلَيهِم غَضَبٌ وَلَهُم عَذابٌ شَديدٌ
42|17|اللَّهُ الَّذى أَنزَلَ الكِتٰبَ بِالحَقِّ وَالميزانَ وَما يُدريكَ لَعَلَّ السّاعَةَ قَريبٌ
42|18|يَستَعجِلُ بِهَا الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِها وَالَّذينَ ءامَنوا مُشفِقونَ مِنها وَيَعلَمونَ أَنَّهَا الحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذينَ يُمارونَ فِى السّاعَةِ لَفى ضَلٰلٍ بَعيدٍ
42|19|اللَّهُ لَطيفٌ بِعِبادِهِ يَرزُقُ مَن يَشاءُ وَهُوَ القَوِىُّ العَزيزُ
42|20|مَن كانَ يُريدُ حَرثَ الءاخِرَةِ نَزِد لَهُ فى حَرثِهِ وَمَن كانَ يُريدُ حَرثَ الدُّنيا نُؤتِهِ مِنها وَما لَهُ فِى الءاخِرَةِ مِن نَصيبٍ
42|21|أَم لَهُم شُرَكٰؤُا۟ شَرَعوا لَهُم مِنَ الدّينِ ما لَم يَأذَن بِهِ اللَّهُ وَلَولا كَلِمَةُ الفَصلِ لَقُضِىَ بَينَهُم وَإِنَّ الظّٰلِمينَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ
42|22|تَرَى الظّٰلِمينَ مُشفِقينَ مِمّا كَسَبوا وَهُوَ واقِعٌ بِهِم وَالَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فى رَوضاتِ الجَنّاتِ لَهُم ما يَشاءونَ عِندَ رَبِّهِم ذٰلِكَ هُوَ الفَضلُ الكَبيرُ
42|23|ذٰلِكَ الَّذى يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ قُل لا أَسـَٔلُكُم عَلَيهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِى القُربىٰ وَمَن يَقتَرِف حَسَنَةً نَزِد لَهُ فيها حُسنًا إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ شَكورٌ
42|24|أَم يَقولونَ افتَرىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَإِ اللَّهُ يَختِم عَلىٰ قَلبِكَ وَيَمحُ اللَّهُ البٰطِلَ وَيُحِقُّ الحَقَّ بِكَلِمٰتِهِ إِنَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ
42|25|وَهُوَ الَّذى يَقبَلُ التَّوبَةَ عَن عِبادِهِ وَيَعفوا عَنِ السَّيِّـٔاتِ وَيَعلَمُ ما تَفعَلونَ
42|26|وَيَستَجيبُ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَيَزيدُهُم مِن فَضلِهِ وَالكٰفِرونَ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ
42|27|وَلَو بَسَطَ اللَّهُ الرِّزقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوا فِى الأَرضِ وَلٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ
42|28|وَهُوَ الَّذى يُنَزِّلُ الغَيثَ مِن بَعدِ ما قَنَطوا وَيَنشُرُ رَحمَتَهُ وَهُوَ الوَلِىُّ الحَميدُ
42|29|وَمِن ءايٰتِهِ خَلقُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَثَّ فيهِما مِن دابَّةٍ وَهُوَ عَلىٰ جَمعِهِم إِذا يَشاءُ قَديرٌ
42|30|وَما أَصٰبَكُم مِن مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَت أَيديكُم وَيَعفوا عَن كَثيرٍ
42|31|وَما أَنتُم بِمُعجِزينَ فِى الأَرضِ وَما لَكُم مِن دونِ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَلا نَصيرٍ
42|32|وَمِن ءايٰتِهِ الجَوارِ فِى البَحرِ كَالأَعلٰمِ
42|33|إِن يَشَأ يُسكِنِ الرّيحَ فَيَظلَلنَ رَواكِدَ عَلىٰ ظَهرِهِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ
42|34|أَو يوبِقهُنَّ بِما كَسَبوا وَيَعفُ عَن كَثيرٍ
42|35|وَيَعلَمَ الَّذينَ يُجٰدِلونَ فى ءايٰتِنا ما لَهُم مِن مَحيصٍ
42|36|فَما أوتيتُم مِن شَيءٍ فَمَتٰعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَما عِندَ اللَّهِ خَيرٌ وَأَبقىٰ لِلَّذينَ ءامَنوا وَعَلىٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ
42|37|وَالَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰئِرَ الإِثمِ وَالفَوٰحِشَ وَإِذا ما غَضِبوا هُم يَغفِرونَ
42|38|وَالَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِم وَأَقامُوا الصَّلوٰةَ وَأَمرُهُم شورىٰ بَينَهُم وَمِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ
42|39|وَالَّذينَ إِذا أَصابَهُمُ البَغىُ هُم يَنتَصِرونَ
42|40|وَجَزٰؤُا۟ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثلُها فَمَن عَفا وَأَصلَحَ فَأَجرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظّٰلِمينَ
42|41|وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعدَ ظُلمِهِ فَأُولٰئِكَ ما عَلَيهِم مِن سَبيلٍ
42|42|إِنَّمَا السَّبيلُ عَلَى الَّذينَ يَظلِمونَ النّاسَ وَيَبغونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ أُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ
42|43|وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذٰلِكَ لَمِن عَزمِ الأُمورِ
42|44|وَمَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن وَلِىٍّ مِن بَعدِهِ وَتَرَى الظّٰلِمينَ لَمّا رَأَوُا العَذابَ يَقولونَ هَل إِلىٰ مَرَدٍّ مِن سَبيلٍ
42|45|وَتَرىٰهُم يُعرَضونَ عَلَيها خٰشِعينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرونَ مِن طَرفٍ خَفِىٍّ وَقالَ الَّذينَ ءامَنوا إِنَّ الخٰسِرينَ الَّذينَ خَسِروا أَنفُسَهُم وَأَهليهِم يَومَ القِيٰمَةِ أَلا إِنَّ الظّٰلِمينَ فى عَذابٍ مُقيمٍ
42|46|وَما كانَ لَهُم مِن أَولِياءَ يَنصُرونَهُم مِن دونِ اللَّهِ وَمَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن سَبيلٍ
42|47|استَجيبوا لِرَبِّكُم مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ يَومٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ما لَكُم مِن مَلجَإٍ يَومَئِذٍ وَما لَكُم مِن نَكيرٍ
42|48|فَإِن أَعرَضوا فَما أَرسَلنٰكَ عَلَيهِم حَفيظًا إِن عَلَيكَ إِلَّا البَلٰغُ وَإِنّا إِذا أَذَقنَا الإِنسٰنَ مِنّا رَحمَةً فَرِحَ بِها وَإِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَت أَيديهِم فَإِنَّ الإِنسٰنَ كَفورٌ
42|49|لِلَّهِ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ يَخلُقُ ما يَشاءُ يَهَبُ لِمَن يَشاءُ إِنٰثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشاءُ الذُّكورَ
42|50|أَو يُزَوِّجُهُم ذُكرانًا وَإِنٰثًا وَيَجعَلُ مَن يَشاءُ عَقيمًا إِنَّهُ عَليمٌ قَديرٌ
42|51|وَما كانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلّا وَحيًا أَو مِن وَرائِ حِجابٍ أَو يُرسِلَ رَسولًا فَيوحِىَ بِإِذنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِىٌّ حَكيمٌ
42|52|وَكَذٰلِكَ أَوحَينا إِلَيكَ روحًا مِن أَمرِنا ما كُنتَ تَدرى مَا الكِتٰبُ وَلَا الإيمٰنُ وَلٰكِن جَعَلنٰهُ نورًا نَهدى بِهِ مَن نَشاءُ مِن عِبادِنا وَإِنَّكَ لَتَهدى إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ
42|53|صِرٰطِ اللَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصيرُ الأُمورُ
Тарчумаи Сураи Шӯро(машварат кардан)
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон
1.Ҳо, мим.
2.Айн, син, қоф.
3.Худованди пирӯзманди ҳаким ба ту ва касоне, ки пеш аз ту буданд, инчунин ваҳй мефиристад:
4. аз они ӯст, ҳар чӣ дар осмонҳову замин аст. Ва ӯст он баландмартабаи бузургвор!
5.Наздик аст, ки осмонҳо ва болои якдигар дар ҳам бишкофанд ва фариштагон ба ситоиши Парвардигорашон тасбеҳ мегӯянд ва барои сокинони замин омурзиш металабанд. Огоҳ бошед, ки Худо омурзандаву меҳрубон аст!
6.Худо муроқиби (нозири) аъмоли касонест, ки ғайри ӯро ба дӯстӣ гирифтанд. Ва ту вакили онҳо нестӣ.
7.Ва низ ин Қуръонро ба забони арабӣ бар ту ваҳй кардем то уммулқуро2 ва сокинони атрофашро бим диҳӣ. Ҳамчунин ононро аз рӯзи қиёмат, ки дар он шакке нест, битарсонӣ, ки гурӯҳе дар биҳиштанд ва гурӯҳе дар оташи сӯзон.
8.Агар Худо мехост, албатта, ҳамаро як уммат қарор медод. Вале ӯ ҳар киро ки бихоҳад, ба раҳмати хеш дароварад ва ситамкоронро ҳеҷ дӯсту ёваре нест!
9.Оё ғайри Худоро ба дӯстӣ гирифтанд? Дӯсти ҳақиқӣ Худост. Ва ӯст, ки мурдагонро зинда мекунад ва ӯст, ки бар ҳар коре тавоност!
10. Дар он чӣ ихтилоф мекунед,ҳар чи бошад, ҳукмаш ҳавола ба Худост. Ин Худои барҳақ, Парвардигори ман аст. Бар ӯ таваккул кардам ва ба ӯ рӯй меоварам.
11. Офаридгори осмонҳову замин аст. Барои шумо, ҳам аз шумо ҳамсароне биёфарид. Ва низ барои чорпоён ҷуфтҳое падид овард. Бо офариниши ҳамсарон бар шуморатон меафзояд. Ҳеҷ чиз монанди ӯ нест ва ӯст, ки шунавову биност!
12. Калидҳои осмону замин аз они ӯст. Дар рӯзии ҳар кӣ бихоҳад, кушоиш васият ё танг мегирад ва ӯ ба ҳар чизе доност!
13. Барои шумо дину ойине муқаррар кард, аз ҳамон гуна, ки ба Нӯҳ васият карда буд ва аз он чӣ бар ту ваҳй кардаем ва ба Иброҳиму Мӯсо ва Исо васият кардаем, ки динро барпой нигаҳ доред ва дар он фирқа-фирқа мешавад. Таҳаммули он чӣ ба он даъват мекунед, бар мушрикон душвор аст. Худо ҳар киро хоҳад, барои пайғамбарии худ бармегузинад ва ҳар киро ба ӯ бозгардад, ба сӯйи Худ роҳ менамояд.
14. Аз рӯи ҳасаду адоват фирқа-фирқа шуданд, аз он пас, ки ба дониш даст ёфтанд. Ва агар Парвардигори ту аз пеш муқаррар накарда, буд, ки онҳоро то замоне муъайян мӯҳлат аст, ҳаройна, бар онҳо ҳукми азоб мерафт. Ва касоне, ки баъд аз онҳо вориси китоби Худо шудаанд, ҳаройна, дар бораи он сахт ба шубҳа афтодаанд.
15. Барои он3 даъват кун ва чунон ки фармон ёфтаӣ, пойдорӣ варз ва аз паи хоҳишҳояшон марав ва бигӯ: «Ба китобе, ки Худо нозил кардааст, имон дорам ва ба ман фармон додаанд, ки дар миёни шумо ба адолат рафтор кунам. Худои барҳақ Парвардигори мо ва Парвардигори шумост. Аъмоли мо аз они мо ва аъмоли шумо аз они шумо. Миёну мову шумо ҳеҷ муҳоҷҷае (душмание) нест. Худо моро дар як ҷо гирд меоварад ва бозгашт ба сӯйи ӯст!»
16. Ва касоне, ки дар бораи (дини) Худо ҷидол мекунанд (то пеши имони мардумро бигиранд), пас аз он ки даъвати ӯро (гурӯҳе аз мардум) иҷобат кардаанд, назди Парвардигорашон ҳуҷҷаташон ночиз аст. Бар онҳост хашми Худо ва бар онҳост азобе сахт!
17. Худост, ки ин китоби барҳақ (қуръон) ва тарозуро нозил кардааст. Ва ту чӣ медонӣ? Шояд қиёмат наздик бошад.
18. Онон, ки бовараш надоранд, (омадани) онро ба шитоб металабанд ва онон, ки имон овардаанд,аз он бимноканд ва медонанд, ки он (қиёмат), албатта, ҳақ аст. Огоҳ бош, касоне, ки дар бораи қиёмат ҷидол мекунанд, сахт дар гумроҳӣ ҳастанд.
19. Худо бо бандагонаш меҳрубон аст. Ҳар киро бихоҳад, рӯзӣ медиҳад. Ва ӯ тавонову пирӯзманд аст.
20. Ҳар кас кишти охиратро бихоҳад, ба киштааш меафзоем ва ҳар кас кишти дунёро бихоҳад, ба ӯ ато мекунем, вале дигар дар кишти охираташ насибе нест.
21. Оё мушриконро бутонест, ки дине барояшон овардаанд, ки Худо рухсати онро надодааст? Ва агар қасди таъхири (ба дер партофтани) азобашон намебуд, ҳаройна, корашон ба поён омада буд ва албатта, ситамкоронро азобест дардовар!
22. Ситамкоронро бинӣ, ки аз ҳосили аъмолашон бимноканд. Ва албатта, ба ҷазои худ хоҳанд расид. Вале онҳо, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, дар боғҳои биҳиштанд. Ҳар чӣ бихоҳанд, назди Парвардигорашон ҳаст. Ва ин фазлу бахшоиши бузургест!
23. Ин аст он чизе, ки Худо он гурӯҳ бандагонашро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, ба он мужда медиҳад. Бигӯ: « Бар он таблиғи Қуръон музде аз шумо ҷуз дӯст доштани хешовандон намехоҳам». Ва ҳар кӣ кори неке кунад, ба некӯяиш меафзоем, албатта, Худо омурзандаву шукрпазир аст.
24. Ё мегӯянд, ки бар Худо дурӯғ мебандад. Агар Худо бихоҳад, бар дили ту мӯҳр мениҳад. Ва Худо ба калимоти худ ботилро маҳв мекунад ва ҳақро собит мегардонад. ҳаройна, ӯ бар ҳар чӣ дар дилҳо мегузарад, доност!
25. Ва ӯст, ки тавбаи бандагонашро мепазирад ва аз гуноҳон афвашон мекунад ва ҳар чӣ мекунед, медонад.
26. Ва дуъои касонеро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, иҷобат мекунад ва аз фазли хеш ононро афзун медиҳад. Ва барои кофирон азобе сахт аст!
27. Агар Худо рӯзии бандагонашро афзун кунад, дар замин фасод мекунанд, вале ба андозае, ки бихоҳад. рӯзӣ мефиристад. Зеро бар бандагони худ огоҳу биност!
28. Ва ӯст он Худое, ки баъд аз навмедияшон борон мефиристад ва раҳмати Худро ба ҳама ҷо пароканда мекунад ва ӯст корсозу соҳиби ҳамду сано.
29. Ва аз нишонаҳои қудрати ӯ офариниши осмонҳову замин ва парокандани ҷунбандагон (ҷонварон) дар он ду аст. Ва ҳар гоҳ бихоҳад, бар гирд оварданашон тавоност!
30. Агар шуморо мусибате аз мусибатҳо, расад, пас ба хотири корҳоест, ки кардаед. Ва Худо бисёре аз гуноҳонро афв мекунад.
31. Шумо натавонед дар рӯи замин аз ӯ бигурезед ва шуморо ҷуз ӯ корсозу ёваре нест!
32. Аз нишонаҳои қудрати ӯ киштиҳоест чун кӯҳ, ки дар баҳрҳо равонанд.
33. Агар бихоҳад, бодро нигаҳ медорад, то киштиҳо бар рӯи баҳр аз рафтан бозмонанд. Албатта, дар ин барои собирони шукргузор, ҳаройна, ибратҳоест.
34. Ё онҳоро ба хотири аъмолашон ғарқа мекунад ва бисёреро низ мебахшояд.
35. Ва то бидонанд, касоне, ки дар оёти Мо ҷидол мекунанд. Ононро ҳеҷ гурезгоҳе нест.
36.Он чӣ шуморо додаанд аз ҳар ҷинс (ашё), баҳраи ин зиндагии дунявист. Ва он чӣ дар назди Худост, барои онҳо, ки имон овардаанд ва ба Парвардигорашон таваккул мекунанд, беҳтару пояндатар аст.
37. Ва он касоне, ки аз гуноҳони бузург ва зиштиҳо парҳез мекунанд ва чун дар хашм шаванд, хатоҳоро мебахшоянд;
38. ва онон, ки даъвати Парвардигорашонро посух мегӯянд ва намоз мегузоранд ва корашон бар пояи машварат бо якдигар аст ва аз он чӣ ба онҳо рӯзӣ додаем, сарф мекунанд;
39. ва онон, ки чун ситаме ба онҳо расад, интиқом мегиранд (хештанро ёрӣ медиҳанд ва зери бори зулм намераванд).
40. Ҷазои ҳар бадӣ бадие аст монанди он. Пас, касе, ки афв кунад ва оштӣ кунад, муздаш бо Худост, албатта, ӯ ситамкоронро дӯст надорад.
41. Бар касоне, ки пас аз ситаме, ки бар онҳо рафта бошад, интиқом мегиранд, маломате нест.
42. Маломат дархӯри касонест,ки ба мардум ситам мекунанд ва ба ноҳақ дар рӯи замин саркашӣ мекунанд. Барои онҳост азобе дардовар!
43. Ва он ки сабр кунад ва аз хато даргузарад, ин аз корҳои писандида аст.
44. Ҳар касро, ки Худо гумроҳ кунад, аз он пас ҳеҷ дӯсте нахоҳад дошт. Ва золимонро мебинӣ, ки чун азобро бингаранд, мегӯянд: «Оё моро роҳи бозгаште ҳаст?»
45. Онҳоро мебинӣ, ки ба ҷаҳаннам мебаранд. Тарсону хор аз гӯшаи чашм нигоҳе дуздида мекунанд. Касоне, ки имон оварда буданд, мегӯянд: «Инҳо худ ва аҳлашро дар рӯзи қиёмат барбод доданд». Огоҳ бош, ки албатта, ситамкорон дар азоби доим хоҳанд буд!
46. Ҷуз Худо ёру мададгоре надоранд ва ҳар касро, ки Худо гумроҳ кунад, ҳеҷ роҳе барояш нест!
47. Пеш аз он ки рӯзе биёяд, ки аз ҷониби Худо бозгаште надорад, ба Парвардигорат посухи қабул диҳед. Дар он рӯз на паноҳе хоҳед дошт ва на касе аз шумо дифоъе тавонад кард!
48. Агар рӯй гардонанд, туро нафиристодаем, ки нигаҳбонашон бошӣ. Бар ту ҷуз расонидани пайғом, ҳеҷ нест. Ва Мо чун ба инсон аз раҳмати Худ бичашонем, шодмон мегардад ва агар ба хотири корҳое, ки кардааст, мусибате ба ӯ расад, ҳаройна, носипосӣ мекунад.
49. Аз они Худост фармонравоии осмонҳову замин. Ҳар чӣ бихоҳад, меофаринад. Ба ҳар кӣ бихоҳад, духтар мебахшад ва ба ҳар ки бихоҳад писар мебахшад.
50. ва ё ҳам писар диҳад ва ҳам духтар. Ва ҳар касро бихоҳад, ақим (нозо) мегардонад, албатта, ӯ донову тавоност!
51. Ҳеҷ башареро нарасад, ки Худо ҷуз ба ваҳй ё аз он сӯи парда бо ӯ сухан гӯяд. Ё фариштае мефиристад, то ба фармони ӯ ҳар чӣ бихоҳад, ба ӯ ваҳй кунад. ҳаройна, ӯ баландпояву ҳаким аст!
52. Ҳамчунин рӯҳе4 аз амри Худро (қуръонро) ба фармони Худ ба ту ваҳй кардем (ки сарчашмаи ҳаёти дилҳо аст). Ту намедонистӣ китобу имон чист. Вале Мо онро нуре сохтем, то ҳар як аз бандагонамонро, ки бихоҳем, ба он ҳидоят кунем ва ҳаройна, ту (мардумро бо ин қуръон) ба роҳи рост роҳ менамоӣ,
53. роҳи он Худое, барҳақ, ки ҳар чӣ дар осмонҳову замин аст, аз они ӯст. Огоҳ бошед, ки ҳамаи корҳо ба Худо бозмегардад (ва ҳар коре таҳти назорати дақиқи ӯ ва бо ирода ва машияти ӯ анҷом мепазирад ва ҳар чизе ба ӯ марбут аст)!
