СУРАТУ-Л-АҲҚОФ бо хати кирили
(35 ояҳ) (СУраи 46)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Ҳа, Мим. 1. Танзилу-л-китаби миналлоҳи-л-Ъазизи-л Ҳаким. 2. Ма халақна-с-самавати ва-л-арза ва ма байнаҳума илла би-л-ҳаққи ва аҷали-м мусамма. Ва-л лазина кафару ъамма унзиру муъризун. 3. Қул араайтум-м ма тадъуна мин дуниллаҳи ари ма за халақу мина-л-арзи ам лаҳум ширкун фи-с-самават. Иътунй би китаби-м мин қабли ҳаза ав асарати-м мин ъилмин ин кунтум содиқин. 4. Ва ман азаллу мим-май-ядъу мин дуниллаҳи ма-л ла ястаҷибу лаҳу ила явми-л-қийамати ва ҳум ъан дуъаиҳим ғофилун. 5.
Ва иза ҳушира-н-насу кану лаҳум аъдаа-в ва кану би ъибадатиҳим кафирин. 6. Ва иза тутла ъалайҳим айатуна баййинатин қола-л-лазина кафару ли-л-ҳаққи ламма ҷааҳум ҳаза сиҳру-м мубин. 7. Ам яқулунафтароҳ. Қул инифтарайтуҳу фа ла тамликуна ли миналлоҳи шай-а. Ҳува аъламу бима туфизуна фиҳ. Кафа биҳи шаҳидам байни ва байнакум. Ва Ҳува-л-Ғафуру-р-Раҳим. 8. Қул ма кунту бидъа-м мина-р-русули ва ма адрй ма юфъалу би ва ла бикум. Ин аттабиъу илла ма йуҳа илайя ва ма ана илла назиру-м мубин. 9. Қул араайтум ин кана мин ъиндиллаҳи ва кафартум биҳи ва шаҳида шаҳидум мим бани Исроила ъала мислиҳи фа амана вастакбартум. Инналлоҳа ла яҳди-л-қавма-з-золимин. 10. Ва қола-л-лазина кафару лил лазина аману лав кана хайра-м ма сабақуна илайҳ. Ва из лам яҳтадуу биҳи фа саяқулуна ҳаза ифкун қадим. 11. Ва мин қаблиҳи китабу Муса имама-в ва раҳмаҳ. Ва ҳаза китабу-м мусаддиқу-л-лисанан ъарабиййа-л ли юнзира-л-лазина заламу ва бушро лил муҳсинин. 12. Инна-л-лазина қолу Раббуналлоҳу суммастақому фа ла хавфун ъалайҳим ва ла ҳум яҳзанун. 13. Улайка асҳабу-л Ҷаннати холидина фиҳа ҷазаам би ма кану яъмалун. 14.
Ва вассайна-л-инсана би валидайҳи иҳсана. Ҳамалатҳу уммуҳу курҳа-в ва вазаъатҳу курҳа. Ва ҳамлуҳу ва фисолуҳу саласуна шаҳро. Ҳатта иза балауа ашуддаҳу ва балауа арбаъина санатан қола Рабби авзиънй ан ашкура ниъматака-л-лати анъамта ъалайя ва ъала валидайя ва ан аъмала солиҳан тарзоҳу ва аслиҳ ли фи зуррийяти. Инни тубту илайка ва инни мина-л-муслимин. 15. Улайка-л лазина натақаббалу ъанҳум аҳсана ма ъамилу ва натаҷавазу ъан саййиатиҳим фи асҳаби-л-Ҷаннаҳ. Ваъда-с-сидқи-л-лази кану йуъадун.16. Ва-л-лази қола ли валидайҳи уффи-л-лакума атаъиданини ан ухраҷа ва қад халати-л-қуруну мин қабли ва ҳума ястағисаниллаҳа вайлака амин инна ваъдаллоҳи ҳаққун фа яқулу ма ҳаза илла асатиру-л-а в валин. 17. Улайка-л-лазина ҳаққа ъалайҳиму-л-қавлу фи умамин қад халат мин қаблиҳим-м мина-л-ҷинни ва-л-инс. Иннаҳум кану ҳасирин. 18. Ва ли куллин дараҷрту-м мим ма ъамилу. Ва ли юваффияҳум аъмалаҳум ва ҳум ла юзламун. 19. Ва явма юъразу-л-лазина кафару ъала-н-нари азҳабтум таййибатикум фи ҳйатикуму-д- дунйа вастамтаътум биҳа фа-л-явма туҷзавна ъазаба-л-ҳуни би ма кунтум тастакбируна фи-л арзи би ғайри-л-ҳаққи ва би ма кунтум тафсуқун 20.
Вазкур ахо Ъадин из анзара қавмаҳу би-л-Аҳқофи ва қад халати-н-нузуру мим байни ядайҳи ва мин халфиҳи алла таъбуду иллаллоҳа инни аҳафу ъалайкум ъазаба явмин Ъазим. 21. Қолу аҷиътана ли таъфикана ъан алиҳатина фаътина би ма таъидуна ин кунта мина-с-содиқин. 22. Қола иннама-л-ъилму ъиндаллоҳи ва убаллиғукум-м ма урсилту биҳи ва лакинни арокум қавман таҷҳалун. 23. Фа ламма раавҳу ъариза-м мустақбила авдиятиҳим қолу ҳаза ъаризу-м мумтируна. Бал ҳува мастаъҷалтум биҳи рйҳун фиҳа ъазабун алим. 24. Тудаммиру кулла шай-им би амри Раббиҳа фа асбаҳу ла юро илла масакинуҳум. Казалика наҷзи-л-қавма-л-муҷримин. 25. Ва лақад макканнаҳум фи май-м макканнакум фиҳи ва ҷаъална лаҳум самъа-в ва абсора-в ва аф-идатан фа ма ағна ъанҳум самъуҳум ва ла абсоруҳум ва ла аф-идатуҳум-м мин шай-ин из кану яҷҳадуна би айатиллаҳи ва ҳақа биҳим-м ма кану биҳи ястаҳзиун. 26. Ва лақад аҳлакна ма ҳавлакум-м мина-л-қуро ва саррафна-л-айати лаъаллаҳум ярҷиъун. 27. Фа лав ла насараҳуму-л лазина-т-тахазу мин дуниллаҳи қурбанан алиҳаҳ. Бал заллу ъанҳум. Ва залика ифкуҳум ва ма кану яфтарун. 28.
Ва из сарафна илайка нафара-м мина-л-ҷинни ястамиъуна-л-Қур-ана фа ламма ҳазаруху қолу анситу. Фа ламма қузия валлав ила қавмиҳим-м мунзирин. 29. Қолу йа қавмана инна самиъна китабан унзила мим баъди Муса мусаддиқа-л-лима байна ядайҳи яҳди ила-л-ҳаққи ва ила тариқи-м мустақим. 30. Йа қавмана аҷибу даъияллоҳи ва амину биҳи яғфир лакум-м мин зунубикум ва юҷиркум-м мин ъазабин алим. 31. Ва ма-л ла юҷиб даъияллоҳи фа лайса би муъҷизин фи-л-арзи ва лайса лаҳу мин дуниҳи авлийаъ. Улайка фи залали-м мубин. 32. А-ва лам ярав анналлоҳа-л-лази халақа-с-самавати ва-л-арза ва лам яъя би халқиҳинна би қодирин ъала ай юҳйия-л-мавта. Бала иннаҳу ъала кулли шай-ин қадир. 33. Ва явма юъразу-л-лазина кафару ъала-н нари алайса ҳаза би-л-ҳаққ. Қолу бала ва Раббина. Қола фазуқу-л ъазаба би ма кунтум такфурун. 34. Фасбир кама сабара улу-л-ъазми мина-р-русули ва ла тастаъҷил-л лаҳум. Ка аннаҳум явма яравна ма йуъадуна лам ялбасу илла саъата-м мин наҳар. Балағ. Фа ҳал юҳлаку илла-л-қавму-л-фасиқин. 35.
Сураи АҲҚОФ бо хати арабӣ
46|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ حم
46|2|تَنزيلُ الكِتٰبِ مِنَ اللَّهِ العَزيزِ الحَكيمِ
46|3|ما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما إِلّا بِالحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَالَّذينَ كَفَروا عَمّا أُنذِروا مُعرِضونَ
46|4|قُل أَرَءَيتُم ما تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ أَرونى ماذا خَلَقوا مِنَ الأَرضِ أَم لَهُم شِركٌ فِى السَّمٰوٰتِ ائتونى بِكِتٰبٍ مِن قَبلِ هٰذا أَو أَثٰرَةٍ مِن عِلمٍ إِن كُنتُم صٰدِقينَ
46|5|وَمَن أَضَلُّ مِمَّن يَدعوا مِن دونِ اللَّهِ مَن لا يَستَجيبُ لَهُ إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ وَهُم عَن دُعائِهِم غٰفِلونَ
46|6|وَإِذا حُشِرَ النّاسُ كانوا لَهُم أَعداءً وَكانوا بِعِبادَتِهِم كٰفِرينَ
46|7|وَإِذا تُتلىٰ عَلَيهِم ءايٰتُنا بَيِّنٰتٍ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِلحَقِّ لَمّا جاءَهُم هٰذا سِحرٌ مُبينٌ
46|8|أَم يَقولونَ افتَرىٰهُ قُل إِنِ افتَرَيتُهُ فَلا تَملِكونَ لى مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا هُوَ أَعلَمُ بِما تُفيضونَ فيهِ كَفىٰ بِهِ شَهيدًا بَينى وَبَينَكُم وَهُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ
46|9|قُل ما كُنتُ بِدعًا مِنَ الرُّسُلِ وَما أَدرى ما يُفعَلُ بى وَلا بِكُم إِن أَتَّبِعُ إِلّا ما يوحىٰ إِلَىَّ وَما أَنا۠ إِلّا نَذيرٌ مُبينٌ
46|10|قُل أَرَءَيتُم إِن كانَ مِن عِندِ اللَّهِ وَكَفَرتُم بِهِ وَشَهِدَ شاهِدٌ مِن بَنى إِسرٰءيلَ عَلىٰ مِثلِهِ فَـٔامَنَ وَاستَكبَرتُم إِنَّ اللَّهَ لا يَهدِى القَومَ الظّٰلِمينَ
46|11|وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لِلَّذينَ ءامَنوا لَو كانَ خَيرًا ما سَبَقونا إِلَيهِ وَإِذ لَم يَهتَدوا بِهِ فَسَيَقولونَ هٰذا إِفكٌ قَديمٌ
46|12|وَمِن قَبلِهِ كِتٰبُ موسىٰ إِمامًا وَرَحمَةً وَهٰذا كِتٰبٌ مُصَدِّقٌ لِسانًا عَرَبِيًّا لِيُنذِرَ الَّذينَ ظَلَموا وَبُشرىٰ لِلمُحسِنينَ
46|13|إِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقٰموا فَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ
46|14|أُولٰئِكَ أَصحٰبُ الجَنَّةِ خٰلِدينَ فيها جَزاءً بِما كانوا يَعمَلونَ
46|15|وَوَصَّينَا الإِنسٰنَ بِوٰلِدَيهِ إِحسٰنًا حَمَلَتهُ أُمُّهُ كُرهًا وَوَضَعَتهُ كُرهًا وَحَملُهُ وَفِصٰلُهُ ثَلٰثونَ شَهرًا حَتّىٰ إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَربَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوزِعنى أَن أَشكُرَ نِعمَتَكَ الَّتى أَنعَمتَ عَلَىَّ وَعَلىٰ وٰلِدَىَّ وَأَن أَعمَلَ صٰلِحًا تَرضىٰهُ وَأَصلِح لى فى ذُرِّيَّتى إِنّى تُبتُ إِلَيكَ وَإِنّى مِنَ المُسلِمينَ
46|16|أُولٰئِكَ الَّذينَ نَتَقَبَّلُ عَنهُم أَحسَنَ ما عَمِلوا وَنَتَجاوَزُ عَن سَيِّـٔاتِهِم فى أَصحٰبِ الجَنَّةِ وَعدَ الصِّدقِ الَّذى كانوا يوعَدونَ
46|17|وَالَّذى قالَ لِوٰلِدَيهِ أُفٍّ لَكُما أَتَعِدانِنى أَن أُخرَجَ وَقَد خَلَتِ القُرونُ مِن قَبلى وَهُما يَستَغيثانِ اللَّهَ وَيلَكَ ءامِن إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقولُ ما هٰذا إِلّا أَسٰطيرُ الأَوَّلينَ
46|18|أُولٰئِكَ الَّذينَ حَقَّ عَلَيهِمُ القَولُ فى أُمَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِهِم مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ إِنَّهُم كانوا خٰسِرينَ
46|19|وَلِكُلٍّ دَرَجٰتٌ مِمّا عَمِلوا وَلِيُوَفِّيَهُم أَعمٰلَهُم وَهُم لا يُظلَمونَ
46|20|وَيَومَ يُعرَضُ الَّذينَ كَفَروا عَلَى النّارِ أَذهَبتُم طَيِّبٰتِكُم فى حَياتِكُمُ الدُّنيا وَاستَمتَعتُم بِها فَاليَومَ تُجزَونَ عَذابَ الهونِ بِما كُنتُم تَستَكبِرونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَبِما كُنتُم تَفسُقونَ
46|21|وَاذكُر أَخا عادٍ إِذ أَنذَرَ قَومَهُ بِالأَحقافِ وَقَد خَلَتِ النُّذُرُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَمِن خَلفِهِ أَلّا تَعبُدوا إِلَّا اللَّهَ إِنّى أَخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ عَظيمٍ
46|22|قالوا أَجِئتَنا لِتَأفِكَنا عَن ءالِهَتِنا فَأتِنا بِما تَعِدُنا إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ
46|23|قالَ إِنَّمَا العِلمُ عِندَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُكُم ما أُرسِلتُ بِهِ وَلٰكِنّى أَرىٰكُم قَومًا تَجهَلونَ
46|24|فَلَمّا رَأَوهُ عارِضًا مُستَقبِلَ أَودِيَتِهِم قالوا هٰذا عارِضٌ مُمطِرُنا بَل هُوَ مَا استَعجَلتُم بِهِ ريحٌ فيها عَذابٌ أَليمٌ
46|25|تُدَمِّرُ كُلَّ شَيءٍ بِأَمرِ رَبِّها فَأَصبَحوا لا يُرىٰ إِلّا مَسٰكِنُهُم كَذٰلِكَ نَجزِى القَومَ المُجرِمينَ
46|26|وَلَقَد مَكَّنّٰهُم فيما إِن مَكَّنّٰكُم فيهِ وَجَعَلنا لَهُم سَمعًا وَأَبصٰرًا وَأَفـِٔدَةً فَما أَغنىٰ عَنهُم سَمعُهُم وَلا أَبصٰرُهُم وَلا أَفـِٔدَتُهُم مِن شَيءٍ إِذ كانوا يَجحَدونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَحاقَ بِهِم ما كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ
46|27|وَلَقَد أَهلَكنا ما حَولَكُم مِنَ القُرىٰ وَصَرَّفنَا الءايٰتِ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ
46|28|فَلَولا نَصَرَهُمُ الَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِ اللَّهِ قُربانًا ءالِهَةً بَل ضَلّوا عَنهُم وَذٰلِكَ إِفكُهُم وَما كانوا يَفتَرونَ
46|29|وَإِذ صَرَفنا إِلَيكَ نَفَرًا مِنَ الجِنِّ يَستَمِعونَ القُرءانَ فَلَمّا حَضَروهُ قالوا أَنصِتوا فَلَمّا قُضِىَ وَلَّوا إِلىٰ قَومِهِم مُنذِرينَ
46|30|قالوا يٰقَومَنا إِنّا سَمِعنا كِتٰبًا أُنزِلَ مِن بَعدِ موسىٰ مُصَدِّقًا لِما بَينَ يَدَيهِ يَهدى إِلَى الحَقِّ وَإِلىٰ طَريقٍ مُستَقيمٍ
46|31|يٰقَومَنا أَجيبوا داعِىَ اللَّهِ وَءامِنوا بِهِ يَغفِر لَكُم مِن ذُنوبِكُم وَيُجِركُم مِن عَذابٍ أَليمٍ
46|32|وَمَن لا يُجِب داعِىَ اللَّهِ فَلَيسَ بِمُعجِزٍ فِى الأَرضِ وَلَيسَ لَهُ مِن دونِهِ أَولِياءُ أُولٰئِكَ فى ضَلٰلٍ مُبينٍ
46|33|أَوَلَم يَرَوا أَنَّ اللَّهَ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَلَم يَعىَ بِخَلقِهِنَّ بِقٰدِرٍ عَلىٰ أَن يُحۦِىَ المَوتىٰ بَلىٰ إِنَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ
46|34|وَيَومَ يُعرَضُ الَّذينَ كَفَروا عَلَى النّارِ أَلَيسَ هٰذا بِالحَقِّ قالوا بَلىٰ وَرَبِّنا قالَ فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرونَ
46|35|فَاصبِر كَما صَبَرَ أُولُوا العَزمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلا تَستَعجِل لَهُم كَأَنَّهُم يَومَ يَرَونَ ما يوعَدونَ لَم يَلبَثوا إِلّا ساعَةً مِن نَهارٍ بَلٰغٌ فَهَل يُهلَكُ إِلَّا القَومُ الفٰسِقونَ
Тарчумаи Сураи АҲҚОФ(регистонҳо)
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!
1.Ҳо мим.
2.Нозил шудани ин китоб аз ҷониби Худои пирӯзманду ҳаким аст.
3.Мо осмонҳову замин ва он чиро, ки дар миёни он ду аст, ҷуз барҳақ ва дар муддате муъайян наёфаридаем. Ва кофирон аз он чӣ бимашон медиҳанд рӯй мегардонанд.
4.Бигӯ: «Аз онҳое, ки ҷуз Аллоҳ ба худоӣ мехонед, хабар медиҳед. Ба ман нишон диҳед, ки аз ин замин чӣ чизро офаридаанд? Ё дар хилқати (офаридани) осмонҳо ширкат доштаанд? Агар рост мегӯед, барои ман китобе, ки пеш аз ин Қуръон омада бошад ё агар донише аз пешиниён мондааст, биёваред!
5. Ва кист гумроҳтар аз он, ки ба ҷуз Аллоҳ чизеро ба худоӣ мехонад, ки то рӯзи қиёмат ба ӯ ҷавоб намедиҳад ва бутон аз дуъои бутпарастон бехабаранд.
6. Ва чун дар қиёмат мардумро гирд оранд, бутон бо парастандагони хеш душман бошанд ва ибодаташонро инкор кунанд.
7. Чун оёти равшани Мо ба онон хонда шавад, кофирон ҳақиқатеро, ки барояшон нозил шудааст, гӯянд: «Ҷодуи ошкор аст».
8.Ё мегӯянд: «Ин китоб дурӯғест, ки худ бофтааст!» Бигӯ: «Агар ман онро чун дурӯғе ба ҳам бофта бошам, шумо наметавонед хашми Худоро аз ман боздоред. Худо аз он таънаҳо, ки ба он мезанед, огоҳтар аст. Ва шаҳодати ӯ миёни ману шумо кофист. Ва ӯст омурзандаи меҳрубон!»
9. Бигӯ: «Ман аз миёни дигар паёмбарон бидъате тоза нестам (яъне, пеш аз ман низ дигар паёмбарони Худо гузаштаанд ва шумо медонед, пас чаро аз паёмбарии ман ҳайрон шуда инкор мекунед) ва намедонам, ки бар ман ё бар шумо (дар дунё) чӣ хоҳад расид (чунки ғайбдон нестам). Ман аз чизе ҷуз он чӣ ба ман ваҳй мешавад, пайравӣ намекунам ва ман ҷуз бимдиҳандае ошкор нестам».
10.Бигӯ: «Чӣ кор хоҳед кард агар Қуръон аз ҷониби Худо бошад ва шумо ба он имон наоваред? Ва яке аз (уламои) бани Исроил ба он шаҳодат дод ва имон овард. Вале шумо гарданкашӣ кардед. Албатта, Худованд мардуми ситамкорро ҳидоят намекунад!»
11.Кофирон мӯъминонро гуфтанд: «Агар дар он хайре мебуд, инҳо дар пазируфтанаш бар мо сабқат намегирифтанд2». Ва чун ба василаи он роҳи ҳидоят наёфтанд, хоҳанд гуфт, ин дурӯғе дерина аст.
12.Ва пеш аз он (қуръон) китоби Мӯсо роҳнамову раҳмат буд. Ва ин китобест тасдиқкунандаи он ба забони арабӣ, то ситамкоронро биме ва некӯкоронро муждае бошад.
13. Албатта, онон, ки гуфтанд, ки Парвардигори мо Аллоҳ аст ва сипас пойдорӣ варзидаанд, биме дар онҳо нест ва андӯҳгин намешаванд.
14.Инҳо ба подоши аъмолашон аҳли биҳиштанд ва дар он ҷо ҷовидонаанд.
15.Одамиро ба некӣ кардан бо падару модари худ супориш кардем. Модараш ӯро бо душворӣ бардошт (ҳангоми ҳомилагӣ) ва ба душворӣ ба замин ниҳод (яъне, таваллуд кард). Ва муддати ҳамл ва то аз шир боз гирифтанаш, сӣ моҳ аст, то чун ба синни ҷавонӣ расад ва ба чиҳилсолагӣ дарояд, гӯяд: «Эй Парвардигори ман, ба ман биёмӯз, то шукри неъмате, ки бар ман ва бар падару модарам арзонӣ доштаӣ, ба ҷой орам. Коре шоиста бикунам, ки Ту аз он хушнуд шавӣ ва фарзандони маро ба салоҳ овар (яъне, фарзандони солеҳ гардон). Ман ба ту бозгаштам ва аз таслимшудагонам».
16.Инҳо касоне ҳастанд, ки корҳои некашонро мепазирем ва аз гуноҳашон дармегузарем. Дар зумраи аҳли биҳиштанд. Ҳар ваъде, ки ба онҳо додашуда, рост аст.
17.Ва он ки ба падару модараш гуфт: «Уф бар шумо, оё ба ман ваъда медиҳед, ки аз гӯрам бархезонанд ва ҳоло он ки мардуме пеш аз ман будаанд, ки барнахостаанд? Ва он ду ба даргоҳи Худо истиғоса (додхоҳӣ) мекунанд ва гӯянд: «Вой бар ту3, имон биёвар, ки албатта, ваъдаи Худо ҳақ аст!» Мегӯяд: «Инҳо чизе ҷуз ҳамон афсонаҳои пешиниён нест!»
18. Дар бораи инҳо ҳамон сухан, ки дар бораи умматҳои пешин аз ҷинну инс гуфта шуда буд, ба ҳақиқат мепайвандад. Ҳаройна, инҳо зиёнкунандагонанд.
19.Ва ҳар якро нисбат ба коҳоре, ки кардааст, дараҷотест, то ки Худо подоши корҳояшонро ба тамомӣ бидиҳад ва ба онон ситам нашавад.
20.Ва рӯзе, ки кофиронро бар оташ арза кунанд: дар зиндагии дунявӣ аз чизҳои покиза ва хуш баҳраманд шудед, имрӯз ба азоби хорӣ подошатон медиҳанд. Ва ин ба он сабаб аст, ки дар замин бе ҳеҷ ҳаққе гарданкашӣ мекардед ва исёнгарӣ пеш гирифта будед.
21.Бародари қавми Одро4 (ба ёд биёвар), ки чун қавми худро дар Аҳқоф бим дод ва пеш аз ӯ паёмбароне буданд ва рафтанду пас аз ӯ паёмбароне омаданд, ки ҷуз Худои якторо напарастед, ки ҳаройна, ман аз азоби рӯзе бузург бар шумо бимнокам.
22.Гуфтанд: «Оё омадаӣ, то моро аз худоёнамон рӯйгардон созӣ? Агар рост мегӯӣ, ҳар чӣ ба мо ваъда додаӣ, биёвар».
23.Гуфт: «Инро Худо медонад ва ман он чиро ба он фиристода шудаам, ба шумо мерасонам. Вале мебинам, ки мардуме нодон ҳастед».
24.Чун абре диданд, ки аз ҷониби рӯдхонаҳошон меояд, гуфтанд: « Ин абре боронзост». На, ин ҳамон чизест, ки онро ба шитоб металабидед. Бод аст ва дар он бод азобе дардовар,
25.ва бо фармони Парвардигораш ҳама чизро ҳалок мекунад. Чунон шуданд, ки акнун ҷуз хонаҳояшонро набинӣ. Ва мо гунаҳгоронро ин сон ҷазо медиҳем.
26.Ба онҳо чунон тавону қудрат дода будем, ки ба шумо надодаем. Барояшон гӯшу чашму дил қарор додем. Вале гӯшу чашму дилашон ба ҳолашон ҳеҷ суде накард, зеро оёти Худоро инкор мекарданд, ва он азоберо, ки ба масхарааш мегирифтанд, онҳоро фурӯ гирифт.
27.Ба таҳқиқ, Мо ҳамаи деҳаҳоеро, ки дар атрофи шумо буданд, ҳалок кардем ва оётро гуногун баён кардем, бошад, ки бозгарданд.
28.Пас, аз чӣ рӯй он худоёне, ки ғайри Аллоҳ барои наздикӣ ба худоӣ гирифта буданд, ёриашон накарданд, балки аз назарашон гум шуданд? Ин аст дурӯғу бофтаҳояшон!
29.Ва гурӯҳе аз ҷинро назди ту равона кардем, то Қуръонро бишнаванд. Чун ба наздаш расиданд, гуфтанд: «Гӯш фаро диҳед! Чун (тилвати қуръон) ба поён омад монанди бимдиҳандагоне назди қавми худ бозгаштанд.
30.Гуфтанд: «Эй қавми мо, ҳаройна, мо китоберо шунидем, ки баъд аз Мӯсо нозил шуда, китобҳои пешинро тасдиқ мекунад ва ба ҳақ ва роҳи рост роҳ менамояд.
31.Эй қавми мо, ин даъваткунандаи Худоро посух гӯед ва ба ӯ имон биёваред, то Худо гуноҳҳоятонро биёмурзад ва шуморо аз азобе дардовар дар амон дорад.
32.Ва ҳар касе, ки ба ин даъваткунанда ҷавоб нагӯяд, наметавонад, дар рӯйи замин аз Худои барҳақ бигурезад ва ӯро ҷуз Худои барҳақ ҳеҷ ёваре нест ва дар гумроҳии ошкорест!»
33.Оё намебинанд, Худое, ки осмонҳову заминро биёфарид, дар офаридани онҳо дарнамонд. ӯ метавонад мурдагонро зинда кунад. Бале, ӯ бар ҳар коре тавоност!
34.Рӯзе, ки кофирон бар оташи дӯзах арза шаванд, ки оё ин ҳақиқат нест? Гӯянд: «Бале, ба Парвардигорамон савганд!» Гӯяд: «Ба хотири куфре, ки меварзидаед, инак, азобро бичашед!»
35.Пас, пойдорӣ кун, ҳамчунон ки паёмбарони улулазм (боазм) пойдорӣ карда буданд. Ва дар ҷазо доданашон шитоб макун. Он рӯз, ки он ваъдаеро, ки ба онҳо дода шуда, бингаранд, пиндоранд, ки ҷуз ба қадри соате аз рӯз (дар дунё) диранг накардаанд. Ин таблиғи рисолат аст. Пас, оё ҷуз нофармонони саркаш ба ҳалокат мерасанд?
