СУРАТУ ҚОФ бо хати кирили
(45 ояҳ) (Сураи 50)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Қоф. Ва-л-Қур-ани-л-маҷид. 1. Бал ъаҷибу ан ҷааҳум-м мунзиру-м минҳум фа қола-л-кафируна ҳаза шай-ун ъаҷиб. 2. А-иза митна ва кунна туроба. Залика раҷъум баъид. 3. Қад ъалимна ма танқусу-л-арзу минҳум. Ва ъиндана китабун ҳафиз. 4. Бал каззабу би-л-ҳаққи ламма ҷааҳум фа ҳум фи амри-м мариҷ. 5. А-фа лам янзуру ила-с-самаи фавқаҳум кайфа банайнаҳа ва зайяннаҳа ва ма лаҳа мин фуруҷ. 6. Ва-л арза мададнаҳа ва алқайна фиҳа равасия ва амбатна фиҳа мин кулли завҷим баҳиҷ. 7. Табсирата-в ва зикро ли кулли ъабди-м муниб. 8. Ва наззална мина-с самаи маа-м мубаракан фа амбатна биҳи ҷаннати-в ва ҳабба-л-ҳасид. 9. Ва-н-нахла басиқоти-л-лаҳа талъун-н-назид. 10. Ризқа-л лил ъибад. Ва аҳяина биҳи балдата-м майта. Казалика-л-хуру ҷ. 11. Каззабат қаблаҳум қавму Нуҳи-в ва асҳабу-р-Расси ва бамуд. 12. Ва Ъаду-в ва Фиръавну ва ихвану Лут. 13. Ва асҳабу-л-Айкати ва қавму Туббаъ. Куллун каззаба-р-русула фа ҳаққа ваъид. 14. А-фаъайина би-л халқи-л-аввал. Бал ҳум фи лабси-м мин халқин ҷадид. 15.
Ва лақад халақна-л-инсана ва наъламу ма тувасвису биҳи нафсуҳ. Ва наҳну ақрабу илайҳи мин ҳабли-л варид. 16. Из яталаққа-л-муталаққийани ъани-л ямини ва ъани-ш-шимали қаъид. 17. Ма ялфизу мин қавлин илла ладайҳи рақибун ъатид. 18. Ва ҷаат сакрату-л-мавти би-л-ҳаққ Залика ма кунта минҳу таҳид. 19. Ва нуфиха фи-с-сур. Залика явму-л-ваъид. 20.Ва ҷаат куллу нафси-м маъаҳа сайқу-в ва шаҳид. 21. Лақад кунта фи ғафлати-м мин ҳаза фа кашафна ъанка ғитбака фа басарука-л-явма ҳадид. 22. Ва қола қаринуҳу ҳаза ма ладайя ъатид. 23. Алқийа фи Ҷаҳаннама кулла каффарин ъанид.24. Маннаъи-л лил хайри муътади-м муриб. 25. Ал-лази ҷаъала маъаллоҳи илаҳан ахара фа алқийаҳу фи-л-ъазаби-ш- шадид. 26. Қола қаринуҳу Раббана ма атғайтуҳу ва лакин кана фи залалим баъид. 27. Қола ла тахтасиму ладайя ва қад қаддамту илайкум би-л-ваъид.28. Ма юбаддалу-л-қавлу ладайя ва ма ана би заллами-л лилъабид. 29. Явма нақулу ли Ҷаҳаннама ҳалимталаъти ва тақулу ҳал мим-мазид. 30. Ва узлифати-л- Ҷаннату лил муттақина ғайра баъид. 31. Ҳаза ма туъадуна ли кулли аввабин ҳафиз. 32. Ман хашия-р-Раҳмана би-л-ғайби ва ҷаа би қалби-м муниб. 33. Удхулуҳа би салам. Залика явму-л-хулуд. 34. Лаҳум-м ма яшауна фиҳа ва ладайна мазид. 35.
Ва кам аҳлакна қаблаҳум-м мин қарнин хум ашадду минҳум батшан фа наққабу фи-л-билади ҳал мим маҳис. 36. Инна фи залика ла зикро ли ман кана лаҳу қалбун ав алқа-с-самъа ва ҳува шаҳид. 37. Ва лақад халақна-с-самавати ва-л-арза ва ма байнаҳума фи ситтати аййами-в ва ма массана ми-л-луғуб. 38. Фасбир ъала ма яқулуна ва саббиҳ би ҳамди Раббика қабла тулуъи-ш-шамси ва қабла-л-ғуруб. 39. Ва мина-л-лайли фа саббиҳҳу ва адбара-с-суҷуд. 40. Вастамиъ явма юнади-л-мунади мим маканин қариб. 41. Явма ясмаъуна-с-сайҳата би-л-ҳаққ. Залика явму-л-хуруҷ. 42. Инна наҳну нуҳйи ва нумиту ва илайна-л-масир. 43. Явма ташаққақу-л-арзу ъанҳум сироъа. Залика ҳашрун ъалайна ясир. 44. Наҳну аъламу би ма яқулун. Ва ма анта ъалайҳим би ҷаббар. Фа заккир би-л-Қур-ани ма-и яхофу ваъид. 45.
Сураи ҚОФ бо хати арабӣ
50|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ ق وَالقُرءانِ المَجيدِ
50|2|بَل عَجِبوا أَن جاءَهُم مُنذِرٌ مِنهُم فَقالَ الكٰفِرونَ هٰذا شَيءٌ عَجيبٌ
50|3|أَءِذا مِتنا وَكُنّا تُرابًا ذٰلِكَ رَجعٌ بَعيدٌ
50|4|قَد عَلِمنا ما تَنقُصُ الأَرضُ مِنهُم وَعِندَنا كِتٰبٌ حَفيظٌ
50|5|بَل كَذَّبوا بِالحَقِّ لَمّا جاءَهُم فَهُم فى أَمرٍ مَريجٍ
50|6|أَفَلَم يَنظُروا إِلَى السَّماءِ فَوقَهُم كَيفَ بَنَينٰها وَزَيَّنّٰها وَما لَها مِن فُروجٍ
50|7|وَالأَرضَ مَدَدنٰها وَأَلقَينا فيها رَوٰسِىَ وَأَنبَتنا فيها مِن كُلِّ زَوجٍ بَهيجٍ
50|8|تَبصِرَةً وَذِكرىٰ لِكُلِّ عَبدٍ مُنيبٍ
50|9|وَنَزَّلنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبٰرَكًا فَأَنبَتنا بِهِ جَنّٰتٍ وَحَبَّ الحَصيدِ
50|10|وَالنَّخلَ باسِقٰتٍ لَها طَلعٌ نَضيدٌ
50|11|رِزقًا لِلعِبادِ وَأَحيَينا بِهِ بَلدَةً مَيتًا كَذٰلِكَ الخُروجُ
50|12|كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وَأَصحٰبُ الرَّسِّ وَثَمودُ
50|13|وَعادٌ وَفِرعَونُ وَإِخوٰنُ لوطٍ
50|14|وَأَصحٰبُ الأَيكَةِ وَقَومُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعيدِ
50|15|أَفَعَيينا بِالخَلقِ الأَوَّلِ بَل هُم فى لَبسٍ مِن خَلقٍ جَديدٍ
50|16|وَلَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ وَنَعلَمُ ما تُوَسوِسُ بِهِ نَفسُهُ وَنَحنُ أَقرَبُ إِلَيهِ مِن حَبلِ الوَريدِ
50|17|إِذ يَتَلَقَّى المُتَلَقِّيانِ عَنِ اليَمينِ وَعَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ
50|18|ما يَلفِظُ مِن قَولٍ إِلّا لَدَيهِ رَقيبٌ عَتيدٌ
50|19|وَجاءَت سَكرَةُ المَوتِ بِالحَقِّ ذٰلِكَ ما كُنتَ مِنهُ تَحيدُ
50|20|وَنُفِخَ فِى الصّورِ ذٰلِكَ يَومُ الوَعيدِ
50|21|وَجاءَت كُلُّ نَفسٍ مَعَها سائِقٌ وَشَهيدٌ
50|22|لَقَد كُنتَ فى غَفلَةٍ مِن هٰذا فَكَشَفنا عَنكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ اليَومَ حَديدٌ
50|23|وَقالَ قَرينُهُ هٰذا ما لَدَىَّ عَتيدٌ
50|24|أَلقِيا فى جَهَنَّمَ كُلَّ كَفّارٍ عَنيدٍ
50|25|مَنّاعٍ لِلخَيرِ مُعتَدٍ مُريبٍ
50|26|الَّذى جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا ءاخَرَ فَأَلقِياهُ فِى العَذابِ الشَّديدِ
50|27|قالَ قَرينُهُ رَبَّنا ما أَطغَيتُهُ وَلٰكِن كانَ فى ضَلٰلٍ بَعيدٍ
50|28|قالَ لا تَختَصِموا لَدَىَّ وَقَد قَدَّمتُ إِلَيكُم بِالوَعيدِ
50|29|ما يُبَدَّلُ القَولُ لَدَىَّ وَما أَنا۠ بِظَلّٰمٍ لِلعَبيدِ
50|30|يَومَ نَقولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امتَلَأتِ وَتَقولُ هَل مِن مَزيدٍ
50|31|وَأُزلِفَتِ الجَنَّةُ لِلمُتَّقينَ غَيرَ بَعيدٍ
50|32|هٰذا ما توعَدونَ لِكُلِّ أَوّابٍ حَفيظٍ
50|33|مَن خَشِىَ الرَّحمٰنَ بِالغَيبِ وَجاءَ بِقَلبٍ مُنيبٍ
50|34|ادخُلوها بِسَلٰمٍ ذٰلِكَ يَومُ الخُلودِ
50|35|لَهُم ما يَشاءونَ فيها وَلَدَينا مَزيدٌ
50|36|وَكَم أَهلَكنا قَبلَهُم مِن قَرنٍ هُم أَشَدُّ مِنهُم بَطشًا فَنَقَّبوا فِى البِلٰدِ هَل مِن مَحيصٍ
50|37|إِنَّ فى ذٰلِكَ لَذِكرىٰ لِمَن كانَ لَهُ قَلبٌ أَو أَلقَى السَّمعَ وَهُوَ شَهيدٌ
50|38|وَلَقَد خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما فى سِتَّةِ أَيّامٍ وَما مَسَّنا مِن لُغوبٍ
50|39|فَاصبِر عَلىٰ ما يَقولونَ وَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ قَبلَ طُلوعِ الشَّمسِ وَقَبلَ الغُروبِ
50|40|وَمِنَ الَّيلِ فَسَبِّحهُ وَأَدبٰرَ السُّجودِ
50|41|وَاستَمِع يَومَ يُنادِ المُنادِ مِن مَكانٍ قَريبٍ
50|42|يَومَ يَسمَعونَ الصَّيحَةَ بِالحَقِّ ذٰلِكَ يَومُ الخُروجِ
50|43|إِنّا نَحنُ نُحيۦ وَنُميتُ وَإِلَينَا المَصيرُ
50|44|يَومَ تَشَقَّقُ الأَرضُ عَنهُم سِراعًا ذٰلِكَ حَشرٌ عَلَينا يَسيرٌ
50|45|نَحنُ أَعلَمُ بِما يَقولونَ وَما أَنتَ عَلَيهِم بِجَبّارٍ فَذَكِّر بِالقُرءانِ مَن يَخافُ وَعيدِ
Тарчумаи Сураи ҚОФ
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!
1.Қоф. Қасам ба ин Қуръони арҷманд!
2.Ки дар таъаҷҷуб шуданд, аз ин ки аз миёни худашон бимдиҳандае сӯяшон омад ва кофирон гуфтанд: «Ин чизе аҷиб аст.
3.Оё замоне, ки мурдему хок шудем, дигар боз зинда мешавем? Ин бозгаште муҳол аст!»
4.Мо медонем, ки хок чӣ гуна аз (ҷасадҳои) онҳо кам мекунад. Ва китобе, ки ҳама чиз дар он нигаҳдорӣ шуда, назди мост.
5.Оре, онҳо сухани ростеро, ки бар онҳо омада буд, дурӯғ шумурданд. Пас, дар коре парешон (нобасомон) афтоданд.
6.Оё ба ин осмон, бар болои сарашон назар намекунанд, ки чӣ гуна онро бино кардаем ва оростаем ва ҳеҷ шикофе дар он нест?
7.Ва заминро густурдем ва дар он кӯҳҳои баланд афкандем ва аз ҳар гуна набототи хушманзар дар он рӯёнидем.
8.Бинише ва пандест барои ҳар бандае, ки ба Худо бозгардад.
9.Ва аз осмон обе пурбаракат фиристодем. Пас, ба он боғҳову донаҳои даравшуданӣ рӯёнидем
10.ва нахлҳои баланд бо хӯшаҳои барҳамчида,
11.то ризқи бандагон бошад ва ба он об сарзамини мурдаро зинда кардем. Баромадан аз гӯр низ чунин аст.
12.пеш аз онҳо қавми Нӯҳ ва асҳоби Рас2 ва Самуд3 дурӯғ шуморида буданд
13.ва қавми Оду4 Фиръавн ва қавми Лут
14.ва асҳоби Айка5 ва қавми Туббаъ6 ҳамагӣ паёмбаронро дурӯғгӯ шумурданд. Пас, сазовори ваъдаи азоби Ман шуданд.
15.Оё аз офариниши нахустин оҷиз шуда будем? Балки, онҳо дар офариниши тоза дар шак ҳастанд.
16.Ҳаройна, Мо одамиро офаридаем ва аз васвасаҳои нафси ӯ огоҳ ҳастем, зеро аз раги гарданаш ба ӯ наздиктарем.
17.Ҳангоме, ки он ду фариштаи фарогиранда дар ҷониби росту ҷониби чапи ӯ нишастаанд, ҳар чизро фаро мегиранд.
18.Ҳеҷ каломе намегӯяд, магар он ки дар канори ӯ нозиру нависандае ҳозир аст.
19.ба ростӣ, ки беҳушии марг фаро мерасад. Ин аст он чӣ аз он мегурехтӣ.
20.ва дар сур дамида мешавад. Ин аст рӯзи ваъдаи азоб!
21.Ҳар касе меояд ва бо ӯ касест, ки меронадаш ва касест, ки барояшон шаҳодат медиҳад.
22.Ту аз ин ғофил будӣ. Мо парда аз баробарат бардоштем ва имрӯз чашмонат тезбин шудааст.
23.Фариштаи (муваккали) ӯ гӯяд: «Ин аст он чӣ ман омода кардаам».
24.Ҳар носипоси саркашро ба ҷаҳаннам биандозед;
25.он, ки аз бахшиш бахилӣ кард ва таҷовузкор буд ва шак меовард,
26.он ки бо Худои барҳақ худои дигаре қарор дод. Пас, ба азоби сахташ биафканед!
27.Ҳамнишини ӯ (кофир) гӯяд (шайтони инсӣ ва ҷиннӣ): «Эй Парвардигори мо, ман ӯро ба саркашӣ водор накардам, балки ӯ худ сахт дар гумроҳӣ буд».
28.Мегӯяд (Худо): «Назди Ман муҷодала макунед. Ман пеш аз ин бо шумо сухан аз азоб гуфта будам.
29.Ваъдаи Ман дигаргун намешавад. Ва Ман ба бандагон ситам намекунам».
30.Рӯзе, ки ҷаҳаннамро мегӯем: «Оё пур шудаӣ?» мегӯяд: «Ҳеҷ зиёдатӣ ҳаст?»
31.Ва биҳиштро барои парҳезгорон наздик биёваранд, то аз он дур набошанд.
32.Ин ҳамон чизест, ки ба ҳар тавбакунандаи парҳезгоре ваъдааш дода буданд.
33.Онҳоеро, ки дар ниҳон аз Худои раҳмон метарсанд ва бо диле тавбакор омадаанд.
34.Гӯянд: «Дар амон аз ҳар азобе ба биҳишт дохил шавед. Ин рӯз рӯзи ҷовидонист».
35.Дар он ҷо барои онҳо ҳар чӣ бихоҳанд, ҳаст ва афзун бар он назди Мо неъматҳои дигаре вуҷуд дорад.
36.Пеш аз онҳо чӣ мардумеро, ки нерӯмандтар буданд ва дар шаҳрҳо сайру ҷустуҷӯ мекарданд, ба ҳалокат овардем. Оё роҳи гурезе ҳаст?
37.Ҳаройна, дар ин сухан барои соҳибдилон ё онон, ки бо ҳузур гӯш фаро медоранд, андарзест (пандест).
38.Мо осмонҳову замин ва он чиро миёни онҳост, дар шаш рӯз офаридем ва ҳеҷ хастагӣ ба Мо нарасид.
39.Дар баробари он чӣ мегӯянд, пойдорӣ кун ва дар ситоиши Парвардигорат пеш аз баромадани офтоб ва пеш аз ғуруби он тасбеҳ гӯй.
40.Ва низ дар порае аз шаб ва баъд аз ҳар саҷда ӯро тасбеҳ гӯй.
41.Ва он гоҳ ки мунодӣ (нидокунанда, Исрофил) аз маконе наздик нидо медиҳад, гӯш фаро дор.
42.Рӯзе, ки он овози сахтро ба ҳақ мешунаванд, он рӯзи берун шудан аз гӯр аст.
43.Ҳаройна, Мо зинда мекунем ва мемиронем ва ба сӯйи Мост.
44.Рӯзе, ки замин бишкофад ва онҳо ба шитоб берун оянд ва ин гирдоварӣ барои Мо осон аст.
45.Мо ба он чӣ мегӯянд, донотарем ва ту ба онҳо маъмур (маҷбуркунанда) нестӣ. Пас, ҳар киро аз ваъдаи азоби Ман метарсад, ба Қуръон панд деҳ!
