СУРАТУ-Т-ТАЛАҚ бо хати кирили
(12 ояҳ) (Сураи 65)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим.
Йа айюҳа-н-наббийю лима туҳарриму ма аҳаллаллоҳу лак. Табтағи марзота азваҷик. Валлоҳу Ғафуру-р-Раҳим. 1. Қад фаразаллоҳу лакум таҳиллата айманикум. Валлоҳу мавлакум. Ва Ҳува-л Ъалиму-л-Ҳаким. 2. Ва из асарра-н-набийю ила баъзи азваҷиҳи ҳадисан фа ламма набба-ат биҳи ва азҳараҳуллоҳу ъалайҳи ъаррафа баъзаҳу ва аъраза ъам баъз. Фа ламма наббааҳа биҳи қолат ман амбаака ҳаза. Қола наббааниял Ъалиму-л-Хабир. 3. Ин татуба илаллоҳи фақад сағат қулубукума. Ва ин тазоҳаро ъалайҳи фа инналлоҳа Ҳува мавлаҳу ва Ҷибрилу ва солиҳу-л-муъминин. Ва-л-малаикату баъда залика заҳир.4. Ъаса Раббуҳу ин таллақакунна ай юбдилаҳу азваҷан хайра-м минкунна муслимати-м муъминатин қонитатин тайбатин ъабидатин сайҳатин саййибати-в ва абкаро. 5. Йа айюҳа-л лазина аману қу анфусакум ва аҳликум нара-в вақудуҳа-н-насу ва-л-ҳиҷарату ъалайҳа малаикатун ғилазун шидаду-л ла яъсуналлоҳа ма амараҳум ва яфъалуна ма юъмарун.6. Йа айюҳа-л лазина кафару ла таътазиру-л-явм. Иннама туҷзавна ма кунтум таъмалун.7.
Йа айюҳа-л-лазина аману тубу илаллоҳи тавбатан-н-насуҳан ъаса Раббукум ай-юкаффира ъанкум саййиатикум ва юдхилакум ҷаннатин таҷри мин таҳтиҳа-л-анҳару явма ла юхзиллаҳу-н набийя ва-л-лазина аману маъаҳ. Нуруҳум ясъа байна айдиҳим ва би айманиҳим яқулуна Раббана атмим лана нурана вағфир лана. Иннака ъала кулли шай-ин қадир. 8. Йа айюҳа-н-набийю ҷаҳиди-л куффара ва-л-мунафиқина вағлуз ъалайҳим. Ва маъваҳум Ҷаҳаннаму ва биъса-л-масир. 9. Зарабаллоҳу масала-л лил лазина кафарумраата Нуҳи-в вамраата Лут. Каната таҳта ъабдайни мин ъибадина солиҳайни фа ҳанатаҳума фа лам юғнийа ъанҳума миналлоҳи шай-ав ва қиладхуланнара маъаддахилин. 10. Ва зарабаллоҳу масала-л лил лазина аманумраата Фиръавна из қолат Раббибни ли ъиндака байтан фи-л-Ҷаннати ва наҷҷини мин Фиръавна ва ъамалиҳи ва наҷҷини мина-л қавми-з-золимин. 11. Ва Марямабната Ъимрона-л-лати аҳсанат фарҷаҳа фа нафахна фиҳи ми-р-руҳина ва саддақат би калимати Раббиҳа ва кутубиҳи ва канат мина-л-қонитин. 12.
Сураи ТАЛОҚ бо хати арабӣ
65|1|بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ يٰأَيُّهَا النَّبِىُّ إِذا طَلَّقتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحصُوا العِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُم لا تُخرِجوهُنَّ مِن بُيوتِهِنَّ وَلا يَخرُجنَ إِلّا أَن يَأتينَ بِفٰحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَتِلكَ حُدودُ اللَّهِ وَمَن يَتَعَدَّ حُدودَ اللَّهِ فَقَد ظَلَمَ نَفسَهُ لا تَدرى لَعَلَّ اللَّهَ يُحدِثُ بَعدَ ذٰلِكَ أَمرًا
65|2|فَإِذا بَلَغنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمسِكوهُنَّ بِمَعروفٍ أَو فارِقوهُنَّ بِمَعروفٍ وَأَشهِدوا ذَوَى عَدلٍ مِنكُم وَأَقيمُوا الشَّهٰدَةَ لِلَّهِ ذٰلِكُم يوعَظُ بِهِ مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجعَل لَهُ مَخرَجًا
65|3|وَيَرزُقهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسبُهُ إِنَّ اللَّهَ بٰلِغُ أَمرِهِ قَد جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيءٍ قَدرًا
65|4|وَالّٰـٔى يَئِسنَ مِنَ المَحيضِ مِن نِسائِكُم إِنِ ارتَبتُم فَعِدَّتُهُنَّ ثَلٰثَةُ أَشهُرٍ وَالّٰـٔى لَم يَحِضنَ وَأُولٰتُ الأَحمالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعنَ حَملَهُنَّ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجعَل لَهُ مِن أَمرِهِ يُسرًا
65|5|ذٰلِكَ أَمرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيكُم وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّر عَنهُ سَيِّـٔاتِهِ وَيُعظِم لَهُ أَجرًا
65|6|أَسكِنوهُنَّ مِن حَيثُ سَكَنتُم مِن وُجدِكُم وَلا تُضارّوهُنَّ لِتُضَيِّقوا عَلَيهِنَّ وَإِن كُنَّ أُولٰتِ حَملٍ فَأَنفِقوا عَلَيهِنَّ حَتّىٰ يَضَعنَ حَملَهُنَّ فَإِن أَرضَعنَ لَكُم فَـٔاتوهُنَّ أُجورَهُنَّ وَأتَمِروا بَينَكُم بِمَعروفٍ وَإِن تَعاسَرتُم فَسَتُرضِعُ لَهُ أُخرىٰ
65|7|لِيُنفِق ذو سَعَةٍ مِن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَيهِ رِزقُهُ فَليُنفِق مِمّا ءاتىٰهُ اللَّهُ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا ما ءاتىٰها سَيَجعَلُ اللَّهُ بَعدَ عُسرٍ يُسرًا
65|8|وَكَأَيِّن مِن قَريَةٍ عَتَت عَن أَمرِ رَبِّها وَرُسُلِهِ فَحاسَبنٰها حِسابًا شَديدًا وَعَذَّبنٰها عَذابًا نُكرًا
65|9|فَذاقَت وَبالَ أَمرِها وَكانَ عٰقِبَةُ أَمرِها خُسرًا
65|10|أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم عَذابًا شَديدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يٰأُولِى الأَلبٰبِ الَّذينَ ءامَنوا قَد أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيكُم ذِكرًا
65|11|رَسولًا يَتلوا عَلَيكُم ءايٰتِ اللَّهِ مُبَيِّنٰتٍ لِيُخرِجَ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ وَمَن يُؤمِن بِاللَّهِ وَيَعمَل صٰلِحًا يُدخِلهُ جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها أَبَدًا قَد أَحسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزقًا
65|12|اللَّهُ الَّذى خَلَقَ سَبعَ سَمٰوٰتٍ وَمِنَ الأَرضِ مِثلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الأَمرُ بَينَهُنَّ لِتَعلَموا أَنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَد أَحاطَ بِكُلِّ شَيءٍ عِلمًا
Тарчумаи Сураи ТАЛОҚ
Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!
1.Эй паёмбар агар занонро талоқ медиҳед, ба вақти идда2 талоқашон диҳед. Ва шумори иддаро нигаҳ доред. Ва аз Худои якто- Парвардигоратон битарсед. Ва ононро аз хонаҳояшон берун накунед: Ва аз хона берун нараванд, магар он ки ба ошкоро коре зишт кунанд. Инҳо аҳкоми Худованд аст ва ҳар кӣ аз он таҷовуз кунад, ба худ ситам кардааст. Ту чӣ донӣ, шояд Худо аз ин пас амре тоза падид оварад.
2.Ва чун ба поёни муддат расиданд ё ба ваҷҳе некӯ нигоҳашон доред ё ба ваҷҳе некӯ аз онҳо ҷудо шавед ва ду тани одил аз худатонро ба гувоҳӣ гиред. Ва барои Худо гувоҳиро ба ростӣ адо кунед. Ҳар киро ба Худову рӯзи қиёмат имон дорад, инчунин панд медиҳанд. Ва ҳар кӣ аз Худо битарсад, барои ӯ, барои берун шудан (аз ҳар мушкиле) роҳе қарор хоҳад дод
3.ва аз ҷое, ки гумонашро надорад рӯзияш медиҳад. Ва ҳар кӣ ба Худо таваккул кунад, Худо ӯро кофист. ҳаройна, Худо кори худро ба иҷро мерасонад. Ва ҳар чизро андозае қарор додааст.
4.Агар дар шубҳа ҳастед аз миёни занонатон аз онҳое, ки аз ҳайз маъюс шудаанд ва онҳое, ки ҳанӯз ҳайз надидаанд, иддаашон се моҳ аст ва иддаи занони ҳомила ҳамон вазъи ҳамл (таваллуд) аст. Ва ҳар ки аз Худо битарсад, Худо корашро осон хоҳад кард.
5.Ин фармони Худост, ки бар шумо нозил кардааст. Ва ҳар ки аз Худо битарсад, гуноҳашро аз ӯ дур мекунад ва ӯро подоше бузург медиҳад.
6. ҳар ҷо, ки худ сукунат ихтиёр кардед, онҳоро низ ба қадри тавоноии худ манзил диҳед. Ва ба онҳо зиён нарасонед, то дар машаққат қарорашон диҳед. Ва агар ҳомила буданд, нафақаашонро бидиҳед,то ин ки таваллуд кунанд. Ва агар фарзанди шуморо шир медиҳанд, муздашонро бидиҳед ва бо тарзи некӯ бо якдигар тавофуқ кунед. Ва агар ба тавофуқ нарасидед, аз зани дигар бихоҳед, ки кӯдакро шир диҳад.
7.Ҳар молдоре аз моли худ нафақа диҳад ва касе, ки тангдаст бошад, аз ҳар чӣ Худо ба ӯ додааст, нафақа диҳад. Худо ҳеҷ касро ғайри он андоза, ки ба ӯ додааст, вазифадор намесозад ва ба зудӣ Худо пас аз сахтӣ осонӣ пеш орад.
8.Чӣ басо мардуми деҳае, ки аз фармони Парвардигорашон ва паёмбаронаш саркашӣ карданд. Он гоҳ Мо сахт ба ҳисобашон расидем ва ба азобе вазнин азобашон кардем.
9.Пас, уқубати амали худро чашиданд. Оқибати корашон зиёнкорӣ буд.
10. Худованд барояшон азобе сахт омода кард. Пас, эй хирадмандоне, ки имон овардаед, аз Худо битарсед. Худо бар шумо Қуръонро нозил кардааст.
11. Ва паёмбаре, ки оёти равшани Худоро бароятон мехонад, то касонеро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, аз торикӣ ба рӯшноӣ оварад ва ҳар киро ба Худо имон оварад ва коре шоиста кунад, ба биҳиштҳое медаровард, ки дар онҳо наҳрҳо ҷорист, ҳамеша дар он ҷо бимонанд ва Худо рӯзияшонро неку гардонад.
12. Худост, ки ҳафт осмону монанди онҳо замин биёфарид. Фармони ӯ миёни осмонҳову замин ҷорист, то бидонед, ки ҳаройна, Худо ба ҳар чиз қодир аст ва ҳаройна, ба илм бар ҳама чиз иҳота дорад.
